Miejsce,
które powinno być przyjazne całemu środowisku- uczniom, nauczycielom, rodzicom,
pracownikom szkoły, dyrektorowi, zamienia się w coś strasznego. Nie potrafię
tego skomentować, bo mnie straszne obrzydzenie wzięło. Współczuję wszystkim,
którzy muszą w takiej szkole "współpracować".
Słowa
nauczyciela z dużym stażem, który pracuje w liceum:
„Był
czas, kiedy do nauczyciela pracującego w liceum mówiło się „panie profesorze”,
„pani profesor”. Dziś PiS robi wszystko, by zohydzić nauczycieli i obrzydzić
szkołę.
Dyrektorzy szkół
poinformowali pracowników, że będą na nich donosić. Do kuratorium. Rzekomo dla
dobra dzieci. Jeżeli nauczyciel spóźni się na lekcję, nie pojawi się na dyżurze
albo w jakikolwiek inny sposób naruszy regulamin, szef wyśle o tym
informację do kuratorium. Rok szkolny 2019/2020 będzie upływał pod znakiem
nieufności i donosicielstwa.
Dyrektor –
donosiciel ustawowy
Kiedy szefowa
powiedziała o tym na pierwszym po wakacjach posiedzeniu rady
pedagogicznej, prysł czar nowego roku szkolnego. Mamy donosiciela w szkole.
Donosiciela ustawowego. Własnego dyrektora. Będzie codziennie pisał raporty
o tym, co jego pracownicy zrobili źle. Sam nawet krzywo nie spojrzy,
palcem nie pogrozi, tylko od razu sypnie donosami. Szefowa wyjaśniła, że
odebrano jej prawo karania pracowników za wykroczenia, teraz musi
o wszystkim informować władze oświatowe. Przy kuratorium działa komisja
dyscyplinarna, która od 1 września będzie zajmować się donosami, jakie szeroką
rzeką popłyną ze wszystkich szkół regionu. Wystarczy drobnostka. Dyrektor nie
ocenia, nie karze, tylko powiadamia władzę. Kto zatem rządzi w szkole?
Zdarzyło mi się
nieraz naruszyć regulamin pracowniczy. Uzbierało się przez te lata, oj,
uzbierało. Spóźniałem się, wychodziłem wcześniej, nie byłem na dyżurze, nie
sprawdzałem frekwencji, nie oceniałem wypracowań na czas, zapominałem
o czymś ważnym, przeoczyłem to i owo, kiedyś nawet zasnąłem na
lekcji. Dyrektor raz zagrzmiał mi nad uchem, że właśnie powinienem być na dyżurze.
Innym razem zapowiedział, że jak to się powtórzy, to mnie przeczołga. Nie
pomogło, więc przeczołgał, zaklął przy tym jak bosman, że aż wystraszyłem się
nie na żarty. O Jezu Miłosierny, nie wiedziałem, że szef potrafi być taki
straszny. Obiecuję poprawę.
Potem długi czas
chodziłem jak w zegarku. Niestety, człowiek jest słaby. Zaniedbałem się
w pracy, więc znowu trzeba było mnie przywołać do porządku. Nie spodobało
mi się to, dlatego złożyłem pisemny protest. Proszę mnie nie besztać. Jestem
nauczycielem mianowanym, panem profesorem, inteligentem, czytam Dostojewskiego częściowo w oryginale, domagam
się szacunku. Tak napisałem i złożyłem na dziennik. Szef wezwał mnie do
gabinetu i powiedział bardzo poważnym tonem, że pismo to gruba przesada.
Pismem szkodzę instytucji, zostawiam bowiem ślad, że są tu jakieś
nieprawidłowości. A przecież nic złego tu się nie dzieje. Normalnie, jak
to w pracy. Działoby się źle, gdybym nie reagował na ustny OPR. Gdybym był
głuchy jak pień, gdyby do mnie nie docierało. Po co tworzyć pisemne ślady, gdy
wystarczy nauczyciela opieprzyć i ten się poprawia. Pisze się wtedy, gdy
do pracownika nie dociera słowo szefa. Pisze się wtedy, gdy traci się nadzieję
na normalne relacje. Pismo przeciwko komuś tworzy wrogów. Taki był mój dawny
szef, lubił gadać. Człowiek niedzisiejszy.
Skrzynki na
donosy
Pani dyrektor była
cała czerwona, gdy informowała o swojej nowej roli donosiciela. Będzie
pisać na każdego, bo nie ma wyjścia. W zeszłym roku władze oświatowe
zachęciły rodziców i uczniów do pisania donosów. W szkołach powstały
skrzynki dla sygnalizatorów. Podobne skrzynki uruchomiono na stronach
internetowych kuratoriów. Wystarczy kliknąć i skarga leci. Skutek podobno
przerósł najśmielsze oczekiwania. Wszyscy donoszą, że aż miło. Teraz przyszła
pora na następny krok: donosy z drugiej strony. Jeśli więc rodzic doniesie
na nauczyciela, kuratorium sprawdzi, czy dyrektor informował o takim
przypadku. Jeśli nie zrobił tego, będzie podejrzanym na równi
z nauczycielem. Pani dyrektor powiedziała więc, że musi donosić, inaczej
poniesie konsekwencje służbowe. Jakie konsekwencje, nie powiedziała. Pręgierz,
gilotyna, obóz?
Wszyscy lubią
naszą szefową. Nikt jej źle nie życzy. Musi pisać donosy, niech pisze. Mamy
twarde dupy. Wytrzymamy, gdy PiS będzie lał nauczycieli po dupach. Przecież
o to tej władzy chodzi. Dla jednych jest 500 plus,
a dla innych po dupie. Niech się szefowa nie czerwieni ani niepotrzebnie
nie gryzie. Nie mamy jej za złe, że na nas będzie donosić. Boimy się czegoś
innego. Otóż, jaka jest ta władza, każdy widzi. Nie poprzestanie na tym, że
wytresuje sobie dyrektorów na donosicieli. Tak jak nie poprzestała, gdy urobiła
sobie rodziców i uczniów, aby donosili. Następni w kolejce do
tresowania są nauczyciele. I tego właśnie boimy się w radzie
pedagogicznej najbardziej. Najpierw dostaniemy po dupie, a potem będziemy
musieli pisać donosy na naszą panią dyrektor. Nie wyobrażamy sobie siebie
w tej roli. Donosić, że szefowa spóźniła się na lekcję? Pisać do
kuratorium, że zdarzyło jej się to samo, co i nam się zdarza? Informować,
że dyrektor jest tylko człowiekiem, więc musi się nim zająć komisja
dyscyplinarna? Nie, za żadne skarby nie chcemy donosić na szefa.
Gdzie dodatek
„dla najlepszych”?
Przydałoby się dla
równowagi opowiedzieć coś o marchewce. Szefowa rozłożyła ręce
i powiedziała „nie ma”. Jest tylko kij. Nauczyciele, którzy otrzymali
ocenę wyróżniającą za swoją pracę, mieli dostać 300 zł miesięcznego dodatku
„dla najlepszych”. Tak obiecywała Anna Zalewska, gdy równo rok temu
wprowadzała nowy regulamin oceniania. Regulamin został niedawno zniesiony,
a wraz z nim nagroda za wyróżniającą pracę. Dyrektor szkoły nie
będzie informował władz oświatowych o wzorowym zachowaniu swoich
pracowników, bo to nikogo nie interesuje. Po cholerę chwalić, gdy
w budżecie nie przewidziano nagród, każdy grosz zżarła bowiem reforma.
Władzę nie interesują dobrzy nauczyciele, bo dla dobrych nic nie ma. Zresztą
dobrzy nauczyciele niebawem się skończą. Na każdego wpłynie jakiś donos
i będzie można belfra ukarać. Karanie nauczycieli niewiele kosztuje,
wystarczy wytresować donosicieli. Dyrektorzy zdają się dobrze nadawać do tej
roli. Czy który powie „nie”? Czy jakiś się postawi?
Na pierwszym po
wakacjach posiedzeniu rady pedagogicznej zwykle opowiadano sobie dowcip
o tym, że szkoła jest jak ciąża. Cieszysz się przez pierwsze dwa tygodnie,
a potem rzygasz. W tym roku radość z powrotu do szkoły nie
trwała nawet godzinę. A z czego tu się cieszyć? Przerabiają nas na
donosicieli. Dupa, nie szkoła. Zero zaufania, multum podejrzliwości. Był czas,
kiedy do nauczyciela pracującego w liceum mówiło się „panie profesorze”,
„pani profesor”. Mam nawet w domowym archiwum koperty adresowane w ten
sposób. Na każdej jest napisane „Szanowny Pan Profesor”. Miłe, prawda? To już
jednak przeżytek. Kiedy już każdy pan profesor i każda pani profesor
będzie donosicielem, a dyrektor szkoły zostanie hiperdonosicielem, wtedy
w oczach narodu będziemy... no, brak mi odpowiednio mocnych wulgaryzmów.
Zresztą za chwilę wszyscy usłyszycie, jak się do nas ludzie zwracają. Jako
donosiciele na nic lepszego nie zasługujemy. I o to PiS chodzi. Zohydzić
nauczycieli i obrzydzić szkołę. Dupa, nie początek roku szkolnego. Rzygać
się chce.”
