środa, 31 lipca 2013

Fachowcy, czyli jak u Jaskółków nowy chodnik kładziono

Najpierw o majstrze, czyli o szefie. Polecono mi go w zeszłym roku na lokalnym portalu jako fachowca od naprawy kominów. Właśnie nasz się ostatecznie sypnął i nie można było już dłużej z tym czekać  Pan przyszedł we wrześniu, obejrzał, co ma naprawić i umówiliśmy się na poniedziałek po dwóch tygodniach (połowa października). Ważny był dla nas termin, bowiem na początku października zaczynaliśmy wymieniać część okien. Dokładnie w drugi czwartek miesiąca. Z majstrem od komina umówiliśmy się na poniedziałek zaraz po wymianie okien.  W poniedziałek ekipa wymieniająca okna potwierdziła swój przyjazd w czwartek.  Ja akurat, jak na złość,  mocno się rozchorowałam i całą sprawę znam z relacji Jaskóła i Młodej, którzy dzielnie trwali na posterunku remontowym. W środę zadzwonił majster od komina, że mają lukę i mogą przyjść w czwartek. Znam takich fachowców i trzeba mocno ich pilnować z terminami, dlatego decyzja była błyskawicom. Dobra, niech wchodzą, będzie szybciej po remoncie, a z tymi od okien nie powinno im kolidować. W czwartek rano pojawiła się ekipa od okien i od razu zabrano się do ostrej pracy. Ja w łóżku, dookoła łomot młotków, grzechot wiertła, pokrzykiwania. Młoda co i rusz przynosiła mi meldunki z „pola bitwy”. W południe zjawiła się druga ekipa i zaczęła stawiać rusztowanie, żeby dostać się na dach. Rozpętało się już podwójne piekło, bo i tamci zaczęli walić młotkami. Nic to, im prędzej tym lepiej, bo zimno było na dworze okropnie, a w piecu z powodu komina i wymiany okien nie można było palić. W piątek ekipa wstawiająca okna zakończyła prace, pięknie posprzątała po sobie, pozbierała swoje narzędzia i stare okna- pojechała. No, myślę sobie, teraz jeszcze ten komin. Młoda donosi, że już rozebrany i zaczynają na nowo murować. Nagle robota stanęła. Zrobiło się cicho. Ki diabli? Okazało się, że szef pojechał po piasek i już drugą godzinę go nie ma. Panowie rozsiedli się przy stoliczku w ogrodzie, coś tam sobie pogadują, a szefa jak nie ma tak nie ma. Mnie zaczynają powoli diabli brać, bo na dworze robi się zmierzch, w domu zimno, a tu wszystko z kominem stoi. W końcu szef przyjechał, pognał chłopaków na dach, ale o 18 zrobiło się ciemno i musieli zejść. No dobra, jest jeszcze sobota, cały dzień na dokończenie komina. Akurat. Kiedy Jaskół zapytał, o której będą, usłyszał, że mają właśnie wolną sobotę i pojawią się w poniedziałek. Noż, kurde! Na dworze 10 stopni, dom wychłodzony, ja chora, zagrzać nijak. Szlag by trafił. Jakoś przeczekaliśmy te dwa dni i w poniedziałek praca przy kominie została zakończona. No i to nas zwiodło. Uznaliśmy, że nie jest źle, bo komin i tak szybciej został odnowiony niż zakładaliśmy. A ponieważ szef na początku mówił, że wykonuje różne prace budowlane, zapytaliśmy, czy kładzie także chodniki. A i owszem, kładzie. Hmmmmm, ale jest jeden mały problem, musimy jeszcze zrobić odprowadzenie do nowego szamba i z rynny, a to przetnie nowy chodnik, więc musimy chyba zrezygnować z jego usług i wziąć inna ekipę do wykonania tych prac. Szef kazał się zaprowadzić na miejsce, obejrzał teren, obejrzał piwnicę, tudzież rynnę i orzekł, że wszystko może on zrobić. Rany…. Jedna ekipa i koniec szukania. Też zapialibyście z zachwytu, zwłaszcza, że bardzo sensowne wizje roztaczał. Umówiliśmy się, zatem, że na wiosnę przyjedzie i zrobi kosztorys wszystkiego, a potem ustalimy termin prac. I tak się stało. W kwietniu pan się pojawił, wysłuchał naszych życzeń, obmierzył teren i zrobił kosztorys. Na pracę umówiliśmy się na koniec czerwca/początek lipca.

Cdn.



Pasmo Klimczoka i Błatnej


Wystarczy patyczek i już pełnia szczęścia














czwartek, 18 lipca 2013

Taki niuansik


Oziminy dojrzały. Pierwsze kombajny wyszły w pola. Kończą się wczesnoletnie owoce- ostatnie czereśnie, wiśnie, porzeczki…nawet maliny już się kończą. Bezka chodzi za mną po ogrodzie krok w krok i podżera z krzaków. Dosłownie spod moich rąk zębami zrywa z krzaka maliny, agrest. Próbowała malinojeżynę, ale chyba się pokłuła, bo gwałtownie odskoczyła od krzaka. Uwielbia poziomki. Kładzie się na ścieżce wzdłuż rzędu krzaczków i pyszczyskiem buszuje wśród liści. Co jakiś czas głośno mlaszcze i oblizuje się. Nie odpuściła wiśni, a kiedy jesteśmy pod morwą, siada i patrzy na mnie wyczekująco. Nie ma rady, zrywam białe duże owoce i pakuję jej do pyszczora. Mruży oczy i z zadowoleniem pałaszuje. Taki mały kosmaty owocożerca.
Wczoraj wysiadł prąd w części domu. Mamy tak zrobioną instalacje, że po kilka pomieszczeń „wisi’ na jednym bezpieczniku. W dodatku cwanie przemyślane, bo nawet jak jeden bezpiecznik wysiądzie, to w kilu pomieszczeniach na danym poziomie i tak jest światło. Osobno jest też prąd w kontaktach i siła do pieca kuchennego. Jaskół jeszcze nie wszystko w domu łapie, dlatego ja zabrałam się do wyjaśniania – dlaczego? Bezpieczniki – dobre. No to trzeba zobaczyć, czy główne nie wyleciały. Na dole na klatce- światło, na górze, gdzie jest skrzynka z głównymi- egipskie ciemności. Zatem drabina, bo skrzynka pod sufitem, latarka i włażę zobaczyć, co z tymi głównymi bezpiecznikami. Instalacja robiona 24 lata temu, stare zabezpieczenia czyli metalowa, zaplombowana płytka z otworami, przez które mam sobie zobaczyć czy bezpiecznik jest w porządku. Hmmmmmm… aby zobaczyć na poziomie, to trzeba by głowę przez sufit wypchnąć, ale jestem już zaprawiona w bojach. Jaskół mnie asekuruje, a ja odginam płytkę i przechylając na maksa głowę, świecąc sobie latarką usiłuję zobaczyć, czy te „wciski” w bezpiecznikach są na miejscu. Ano są. Czyli nic innego tylko brak jednej fazy. Znane, przerabiane. Prawie północ, należy czekać do rana. Ok. idziemy spać. Ale nie…. Ale NIE…. Już sobie słodko zasypiam, kiedy wyrywa mnie dosłownie z łóżka obrzydliwie głośny dźwięk mojej komóry. Firma ochroniarska melduje, że w naszym sklepie brak zasilania, czy to mogę potwierdzić. Boszszszszszsz……. Mogę i potwierdzam.
Rano zaczyna się gra w „podaj dalej”. Jaskół dzwoni na podany przeze mnie numer do zakładu energetycznego. Zgłasza się Urząd Miejski- a tak, numer został zmieniony. Pani jest uprzejma i podaje nowy numer. Dzwonimy pod ten numer- owszem, ale nasza wieś leży pod kuratelą innego zakładu. Dostajemy numer pogotowia energetycznego. A tam automat zaczyna wyliczankę, jednak zanim poda numer, który trzeba wybrać, żeby zgłosić awarię, informuje, że połączenia z komórki są płatne, natomiast połączenie ze stacjonarnego  nie są płatne.
A na czym polega dowcip? Ano na tym, że jak nie ma prądu, to stacjonarny- przynajmniej nasz- nie działa.
 Zamach na wiśnie

I na maliny

 Porzeczkoagrest też dobry
 I agrest...
No pospiesz się

środa, 10 lipca 2013

Lipcowy poranek w ogrodzie

Dzisiaj, podczas porannego spaceru, widziałam rudasa na czereśni. Nie zauważyłabym, gdyby nie nagły „opad” owoców. Najpierw myślałam, że to kos tak rozrabia, a potem dostrzegłam rudą. Bardzo optymistyczny akcent na początek dnia. Rude nadal w ogrodzie mieszkają.



 Malino- jeżyna
 Przysmak kosów- biała morwa




poniedziałek, 8 lipca 2013

Męczy

mnie leń... męęęęęęęęęęęczy.......tekstu nie będzie, bo.... leń mnie męczy... tak po prostu... i już