Domowo, ogrodowo i słodko.

 Idzie zimno i tylko krótkoterminowe. Jestem ciekawa, jak to będzie u nas z tą temperaturą ujemną, bo przeważnie gdzie indziej jest na minusie, a u nas na plusie. Taka sytuacja.

Na razie wieje obrzydliwy, zimny, ostry wiatr od wschodu. I w związku z zapowiadanym mrozikiem oraz z tym ostrym wiatrem, mam mały problem ogrodowy.

To jest kalina pachnąca.

Tak wygląda w trakcie rozkwitu i to powinno dziać się w lutym lub marcu. A dzieje się teraz. Mogę ją okryć włókniną i zabezpieczyć przed zimnem, ale to nie zmieni faktu, że ona teraz rozkwita. Zastanawiam się, czy okrywając ją, uchronię resztę pąków, czy po prostu nie warto, bo i tak pod włókniną pąki się rozwiną i  nie zakwitnie już w lutym

To pogodowe zamieszanie niszczy mi rośliny w ogrodzie. Liliowce mają zielone, świeże liście między zeschniętymi, trytomia w ogóle nie zasycha, małe irysy puściły pędy. 

Ciemiernik na nowo zakwitł

I zakwitła aksamitka, która sama wysiała się w szczelinie zrujnowanego schodka.

Tydzień temu, kiedy temperatura dochodziła do +18 stopni, przycinałam krzew dzikiego bzu. No nie bardzo dzikiego, bo on raczej z tych ogrodowych i w dodatku kwitnie różowo, a nie jak ten dziki- biało.

Zostało mi tylko parę gałązek, kiedy pojawił się "przeszkadzacz". Piękny Rusałka admirał.  Usiadł na gałązce, rozłożył skrzydełka i grzał się w jesiennym słońcu.
 

Nie miałam sumienia go przegonić. Poczekałam z cięciem do czasu, kiedy krzew znalazł się w cieniu i motyl odleciał. Pewnie były to jego ostatnie dni. Imago motyla kończy cykl jego życia.

A w domu, od początku listopada, kwitł grudnik. Podoba mi się bardziej inna jego nazwa- szlumbergera. Toż to tak samo piękna nazwa, jak epitet lampucera.

Kwitł dosyć długo, ale nie miałam czasu go sfotografować. Dopiero, kiedy pierwsze kwiaty zaczęły opadać, odpaliłam aparat i zrobiłam grudnikowi pamiątkową fotkę z 2022 roku. Dziś po kwiatkach nie ma już śladu.

A w drugiej części domu, na stole w pokoju, kwitnie takie cudo. Dostałam ją w połowie października już mocno rozkwitniętą, minął miesiąc, a ona dalej rozkwita

Z domowo- kulinarnych rzeczy takie dwa torty. Była jeszcze Pavlowa, ale nie załapała się na fotkę. Została pożarta w pierwszej kolejności. Te słodkości piecze Młoda. Można powiedzieć- ma zdolności po mamusi. Za gotowaniem to ja nie przepadam, ale kiedyś dużo piekłam i to różne wypieki. I piekłam dobre torty (tak przynajmniej mówiono- chyba nie tylko z uprzejmości). Ja z kolei, takie umiejętności odziedziczyłam po swojej mamie. Ta to dopiero cuda- torty robiła. Klękajcie narody. I to na największych tortownicach, na naturalnych składnikach, bez kombinowania. I pięknie je zdobiła.

A teraz piecze Młoda, ja spasowałam. 

Tort z białym nadzieniem z serka mascarpone, bitej śmietany i jeszcze czegoś, ale nie pamiętam. W smaku cudny.

Tort "Leśny mech". Wszystko naturalne, mech również z naturalnych składników. Zielony kolor uzyskany  ze szpinaku.

Palce lizać. Jak myślicie, kto ciągle dopominał się kawałeczka? Oczywiście nasza "słodka dziurka", Bezka. Przecież imię obliguje do pewnych zachowań, prawda? Ona uwielbia słodycze i trzeba ją hamować oraz wydzielać jej maleńkie kawałeczki. Bidula siedzi cichutko przy nodze, wpatrzona w ciasto, a ślina to jej cieknie, jak z kranu. Moje wszystkie psy lubiły słodkości, ale Beza to szczególnie.

 

Przekrojony- kawałek pychoty.

Kiedy się już pochwaliłam, jakimi ostatnio słodkościami nas raczono, to jeszcze pochwalę się ostatnim grzybem w tym roku. W poprzednich postach, okazało się,  pokazany na zdjęciu z apartem telefonicznym grzyb, nie był ostatnim tej jesieni.

Ostatnim grzybem, w tym roku, był duży maślak, a znalazłam go przy świetle latarki. Coś mi taki jeden żółty listek wydawał się zbyt gładki. Sięgnęłam, by sprawdzić i natknęłam się na kapelusz maślaka. Czyli co? Czyli sezon grzybowy 2022 uważam za zamknięty.

I na koniec próby fotograficzne, w których modelką była nawłoć.

Bliżej.

Całkiem blisko.
 

"Tyle o tym", jak mawiał pewien profiler o nazwisku brzmiącym jak nazwa majonezu.