Wybierali się, wybierali i wkońcu pojechali- Hukvaldy cz. 1

Wybieraliśmy się od trzech lat, wybierali i w końcu pojechaliśmy zwiedzić zamek w Hukvaldach. Jak to u nas bywa, decyzja zapadła prawie natychmiast, kiedy tylko okazało się, że pogoda będzie na taką wycieczkę super. Faktycznie było pogodnie oraz ciepło, ale nie upalnie, a tam na wzgórzu, kiedy zwiedzaliśmy zamek, wiał fajny wietrzyk, który przyjemnie chłodził.

Tym razem opiszę wycieczkę od razu (też, niestety, w kilku częściach), chociaż ciąg dalszy opowiadania o osadnictwie Wołochów na Morawach czeka.

 

Hukvaldy są w odległości około 60. kilometrów od naszego domu. Trasa ta sama, którą jeździmy na wycieczki w morawskie Beskidy. Tradycyjnie też zaliczyliśmy po drodze kantor, by wymienić złotówki na korony. I od razu taka dygresja- w Polsce dusi się grosze- ceny bardzo często kończą się na x złotych i 99 groszy np. 109,99. W Czechach przestali się bawić w takie drobiazgi, tam kiedy kwota wychodzi poza 50 halerzy, zaokrągla się ją do góry, kiedy poniżej, zaokrągla się ją w dół. Tak jest  „na kasach”, bo paragon wychodzi z halerzami (ze względu na VAT), ale w gotówce są tylko pełne korony. Nie macie pojęcia, jak to ułatwia płacenie- nie ma grzebania w portfelu w pogoni za groszem, płacisz banknotem lub monetą, dużą, pełną wartościowo.

W trakcie jazdy zaliczaliśmy widoki gór i remontowane trasy. I znów dygresja- Czechy, mały kraj, a tam drogi są na poziomie światowym. Główne miasta łączą drogi szybkiego ruchu, wokół miast nowe obwodnice. W sierpniu ukończyli budowę łącznika A1 z drogą na Słowację (Ostrawa- Jabłonków- Żylina). Mosty, estakady, zjazdy, wyjazdy, ronda, nawet krótki tunel- oznakowania czytelne, nie można się pomylić. Ostatnie pięć lat i niesamowity postęp. A u nas już trzeci rok wiercą tunele w Węgierskiej Górce (i końca odwiertom nie widać), by dokończyć drogę szybkiego ruchu na Słowację (większość tranzytu z Polski nią pójdzie), podczas gdy Słowacy uporali się w ciągu dwóch lat z kilkoma ogromnymi estakadami na tej samej drodze. 

Wracaliśmy przez Czeski Cieszyn, za zjazdem z drogi szybkiego ruchu objazd. Zerknęłam w stronę zamkniętej drogi, a tam praca wre- maszyny pracują, robotnicy pracują, remont drogi, mimo niedzieli, trwa.

I jeszcze żeby dobić, albo inaczej, popatrzeć z podziwem na ten mały czeski naród- przed główną bramą do zamku kawałek placu zasłonięty siatkami maskującymi, za nimi słychać odgłos betoniarki. No niemożliwe, niedziela a tam betoniarka chodzi. Na murach robotnicy poprawiają kamienie i cegły, prowadzą renowację na całego. Przed piętnastą, kiedy wychodziliśmy z zamku, jeszcze było ich, za tą siatą, słychać.

Niebo a ziemia- nie rozumiem, a raczej rozumiem, bo przecież widać, że nasz rząd tylko do siebie i do siebie ciągnie forsę, a o społeczeństwo w ogóle nie dba. Firmy drogowe o 15 w piątek kończą pracę na polskich drogach- im się wolne należy, a drogi z uskokami, niedokończone, zagrodzone, z mylącymi znakami drogowymi, to istne pułapki na kierowców przez cały weekend. Jak to jest, że w jednym kraju da się z firmą dogadać, by pracowała tak, aby jak najszybciej ruch wrócił do normy (czyli w soboty i niedziele też), a w kraju zaraz obok, naprawa nawierzchni (bez żadnych cudów i bajerów) na odcinku 10 kilometrów rozłożona jest od lipca jednego roku, do lipca następnego roku?

Ale tak…. ale tak… Polacy naśmiewają się z pepiczków, Hawranków, czeska żona ich śmieszy…

Zastanawiamy się z Jaskółem, czy po tej rządowej aferze z imigrantami, nie zechcą Polski wyrzucić ze strefy Schengen. Powiem szczerze, może nie byłby to dla mnie aż dramat, ale na pewno źle by mi z tym było. Paradoksalnie to Czechy i Słowacja są mi bliższe, w tej chwili, niż Polska. Już przeżyłam granicę na Olzie i nie chcę, by to się powtórzyło. A czasy covidu (kiedy granica była czasowo zamknięta) tylko potwierdziły to, że było by trudno wrócić do czasów sprzed Schengen.

I jeszcze tak żartobliwie- pisząc o Wołochach na Morawach oraz o zwiedzanych zamkach, często posiłkuję się stronami czeskimi. Oczywiście używam translatora (dziwne czasem tłumaczenia wychodzą) i spostrzegłam, że język czeski zaczyna mi wchodzić do głowy automatycznie. Nie, na razie nie mam zamiaru się go uczyć, ale kto wie? Może jednak coś tam zacznę?

W Czeskim Cieszynie, w Billi, robiliśmy zakupy. Odchodząc od kasy słyszymy: „Nashle”, odpowiadam „Do widzenia”. Słyszę bardziej natarczywe: ”Nashle”. Na co ja ciszej „Nashledano”. Automat mi się włączył.

Trochę widoków w drodze do.... 

Widok, po prawej stronie, na wieżę zamkową (charakterystyczną Trubę) w Sztramberku oraz bliżej na Koprzywnicę (tę z Muzeum Tatry).

 Widok z parkingu w Hukvaldach.

C.D.N.