Kolejna porcja secesji. Tym razem grzebienie do
włosów. Dlaczego grzebienie? Bo to bardzo oryginalna ozdoba, a w wykonaniu
secesyjnych artystów po prostu cudności.
Jak zwykle nie potrafiłam wybrać, dlatego przedstawiam
grzebienie (wykonywał oczywiście i inną biżuterię), wykonane przez znanego na przełomie
XIX i XX wieku paryskiego jubilera.
„Lucien Gaillard był synem i wnukiem paryskich jubilerów, a także bratem znanego secesyjnego projektanta mebli Eugène'a Gaillarda. Po tym, jak Lucien przejął rodzinną firmę w 1892 roku, nacisk został przeniesiony na obróbkę metali, często inspirowaną japońskimi prototypami. Na przełomie wieków, z pomocą swojego przyjaciela René Lalique, Gaillard powrócił do biżuterii. Jego projekty, podobnie jak wiele Lalique, zawierały niezwykłe materiały, takie jak róg i kość słoniowa, w połączeniu z bardziej tradycyjnymi drogimi kamieniami, złotem i szkliwem.”
„Chociaż jest mniej znany niż Lalique, Vever i
Fouquet, Lucien Gaillard był jednym z największych projektantów biżuterii
swoich czasów. To względne zaniedbanie można wytłumaczyć faktem, że jego
oryginalna produkcja była krótsza i mniej spektakularna niż jego bardziej
znanych kolegów rzemieślników.
Gaillard celował w użyciu rogu. Ten wybór stawia go w linii Lalique, która jako pierwsza
wolała róg od tradycyjnego szylkretu. Ten grzebień ilustruje wyraźny gust artysty dla pokornych gatunków roślin. W jego twórczości nie ma postaci ludzkich ani kombinacji motywów zaczerpniętych z flory i fauny. Również twarze i ciała kobiet nie są splecione z arabeskami warzywnymi. Pojedynczy motyw jest wystarczający dla każdej sztuki biżuterii.
Zastosował lekcje sztuki japońskiej do swoich studiów.
Liście głogu i kwiat są widoczne na całym świecie, a
ich ogólna charakterystyka. Są naturalistyczne,
ale nie zaśmiecone zbędnymi szczegółami, a oszczędny projekt poprawia materiał.
Tutaj róg triumfuje w szerokich, rozłożystych liściach i ciernistych łodygach. Piękno materiału, jakość rzeźby i dłutowania oraz wyrafinowanie patyny wystarczają same w sobie. Drogocenne materiały, macica perłowa płatków i diamenty pręcików są używane z wzorowym przymusem.
Jednak technika Gaillarda nadaje się również do poetyckich akcentów. Kilka złotych płatków, nieco brązowiejących, sugeruje pierwszy czerwonawy odcień na liściach skazanych na śmierć.”
https://translate.google.com/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.musee-orsay.fr/en/collections/works-in-focus/decorative-arts/commentaire_id/hawthorn-9479.html%3Ftx_commentaire_pi1%255BpidLi%255D%3D846%26tx_commentaire_pi1%255Bfrom%255D%3D843%26cHash%3Da398f39ca8&prev=search
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz