I
znowu burze nas ominęły- przedwczoraj, dziś. Trochę deszczu spadło i tyle. Znów
jest gorąco, a ma być upalnie. Lato, leniwe lato. Lato bluesowe, lato jazzowe.
Dziś
o jednym z najsłynniejszych brytyjskich twórców muzyki bluesowej
„John Mayall to nie
tylko jeden z twórców brytyjskiego białego bluesa i promotor talentu
Erica Claptona i Micka Fleetwooda ale także lider kultowej formacji The
Bluesbreakers – zespołu, który mógłby być bluesowym odpowiednikiem
np. Jazz Messengers Arta Blakey’a. Jego zespół John Mayall & Bluesbreakers był
najlepszą szkołą bluesa i rocka dla takich muzyków jak Eric
Clapton, Jack Bruce , Mick Fleetwood z Fleetwood Mac
, Mick Taylor z The Rolling Stones. W “szkółce” Bluesbreakers terminowali także
Peter Green, Ansley Dunbar, Walter Trout, Coco Montoya i wielu, wielu
innych, dziś znamienitych, artystów bluesa i rocka.”
„John
Mayall urodził się w rodzinie Murraya Mayalla - gitarzysty i entuzjasty
jazzu. Od najmłodszych lat słuchał amerykańskich bluesmanów takich jak
Leadbelly, Albert Ammons, Pinetop Smith czy Eddie Lang i sam uczył się
gry na fortepianie, gitarze i harmonijce. Po ukończeniu college'u Mayall
odsłużył trzy lata w armii brytyjskiej w Korei.
Zdobywszy
plastyczne wykształcenie zajmował się grafiką użytkową. W wolnych
chwilach występował wraz z bluesowymi zespołami (m.in. The Powerhous
Four i z the Blues Syndicate). W roku 1963 zaprezentował publiczności
grupę The Bluesbreakers, którą kierował do lata 1968 i ponownie od 1981.
W latach 1968-1980 występował z kapelą bez nazwy. W ciągu wielu lat
przez jego zespół przewinęło się ponad stu muzyków (znaleźli się wśród
nich m.in. Keef Hartley, Eric Clapton, Peter Green, Mick Taylor czy John
McVie) Jego pierwsze płyty zawierały dynamicznie grany repertuar
bluesowy i rhythm'n'bluesowy.
Od samego początku próbował urozmaicić
aranżację swoich nagrań. Pod koniec lat 60. tworzył z zespołem w którym
nie było perkusisty, a wielu nagrań dokonał z udziałem skrzypka,
rozbudowując również sekcję instrumentów dętych. Stopniowo
indywidualizował styl kompozytorski oraz wykonawczy. Utwory z przełomu
lat 60. i 70. ujawniały coraz większe zafascynowanie Mayalla jazzem. W
roku 1972 przedstawił jazzowy zespół z rozbudowaną sekcją instrumentów
dętych. W połowie lat 70., kiedy w jego grupie pojawiła się wokalistka
Dee McKinnie, odszedł od bluesa. Powrócił do niego ponownie w latach 80.
Jesienią 1980 roku odbył tournée po Polsce. W roku 2005 został uhonorowany Orderem Imperium Brytyjskiego.”
Był członkiem następujących zespołów:
- The Powerhouse Four (1956-1962; wokal);
- The Blues Syndicate (1962; wokal);
- John Mayall & the Bluesbreakers (1963-1970, 1982-2008; wokal, gitara,
harmonijka ustna, instrumenty klawiszowe)”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz