Bluesowe upalne lato

I znowu burze nas ominęły- przedwczoraj, dziś. Trochę deszczu spadło i tyle. Znów jest gorąco, a ma być upalnie. Lato, leniwe lato. Lato bluesowe, lato jazzowe.

Dziś o jednym z najsłynniejszych brytyjskich twórców muzyki bluesowej

„John Mayall to nie tylko jeden z twórców brytyjskiego białego bluesa i promotor  talentu Erica Claptona i Micka Fleetwooda ale także lider kultowej formacji The Bluesbreakers – zespołu, który mógłby być bluesowym odpowiednikiem   np. Jazz Messengers Arta  Blakey’a. Jego zespół John Mayall &  Bluesbreakers był najlepszą szkołą bluesa i rocka  dla takich muzyków jak Eric Clapton, Jack Bruce , Mick Fleetwood z Fleetwood Mac , Mick Taylor z The Rolling Stones. W “szkółce” Bluesbreakers terminowali także  Peter Green, Ansley Dunbar, Walter Trout, Coco Montoya i wielu, wielu  innych, dziś znamienitych, artystów bluesa i rocka.”

„John Mayall urodził się w rodzinie Murraya Mayalla - gitarzysty i entuzjasty jazzu. Od najmłodszych lat słuchał amerykańskich bluesmanów takich jak Leadbelly, Albert Ammons, Pinetop Smith czy Eddie Lang i sam uczył się gry na fortepianie, gitarze i harmonijce. Po ukończeniu college'u Mayall odsłużył trzy lata w armii brytyjskiej w Korei.

Zdobywszy plastyczne wykształcenie zajmował się grafiką użytkową. W wolnych chwilach występował wraz z bluesowymi zespołami (m.in. The Powerhous Four i z the Blues Syndicate). W roku 1963 zaprezentował publiczności grupę The Bluesbreakers, którą kierował do lata 1968 i ponownie od 1981. W latach 1968-1980 występował z kapelą bez nazwy. W ciągu wielu lat przez jego zespół przewinęło się ponad stu muzyków (znaleźli się wśród nich m.in. Keef Hartley, Eric Clapton, Peter Green, Mick Taylor czy John McVie) Jego pierwsze płyty zawierały dynamicznie grany repertuar bluesowy i rhythm'n'bluesowy. 

 

Od samego początku próbował urozmaicić aranżację swoich nagrań. Pod koniec lat 60. tworzył z zespołem w którym nie było perkusisty, a wielu nagrań dokonał z udziałem skrzypka, rozbudowując również sekcję instrumentów dętych. Stopniowo indywidualizował styl kompozytorski oraz wykonawczy. Utwory z przełomu lat 60. i 70. ujawniały coraz większe zafascynowanie Mayalla jazzem. W roku 1972 przedstawił jazzowy zespół z rozbudowaną sekcją instrumentów dętych. W połowie lat 70., kiedy w jego grupie pojawiła się wokalistka Dee McKinnie, odszedł od bluesa. Powrócił do niego ponownie w latach 80. Jesienią 1980 roku odbył tournée po Polsce. W roku 2005 został uhonorowany Orderem Imperium Brytyjskiego.”

http://www.filmweb.pl/person/John+Mayall-182976/biography

Wikipedia.

 

Był członkiem następujących zespołów:
- The Powerhouse Four (1956-1962; wokal);
- The Blues Syndicate (1962; wokal);
- John Mayall & the Bluesbreakers (1963-1970, 1982-2008; wokal, gitara, harmonijka ustna, instrumenty klawiszowe)”

 

http://www.filmweb.pl/person/John+Mayall-182976/biography

 https://jazz.pl/john-mayall-jazz-blues-fusion-polydor-records/

 

Miłego dnia