Teksty oraz zdjęcia zamieszczone na tym blogu są mojego autorstwa (jeśli jest inaczej, podaję autora i/lub źródło), stanowią więc moją własność. Nie wyrażam zgody na ich kopiowanie, cytowanie i rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie bez podania adresu tego bloga. (Ustawa o prawach autorskich - Dz.U. z dnia 4 lutego 1994 r., nr 24, poz. 83)

poniedziałek, 28 lipca 2014

Odwiedziny nieproszonych i w poszukiwaniu gryzonia



Puste niebo. Niepokoi brakiem. Tu, nad naszym domem, jest korytarz zachód-wschód  i abarotno, dla lotów dalekich (Frankfurt- daleki Wschód). Jeszcze niedawno sunęły nim, prawie jedna za drugą, w obie strony, potężne maszyny. Bawiliśmy się śledzeniem ich lotu na radarze w Internecie. O, teraz leci do Kuala Lumpur…. Frankfurt- Kuala Lumpur…A teraz z Delhi do Frankfurtu…wysokość- 11 kilometrów, a one wielkie, majestatyczne… Jestem na tarasie.. w ogrodzie, patrzę na niebo w kierunku zachodnim- pusto. Patrzę w kierunku wschodnim- pusto. Od czasu do czasu przeleci samolot z północnego wschodu na południe lub odwrotnie. To najczęściej z Moskwy do Wiednia, Włoch lub Hiszpanii. Widzę również te startujące lub lądujące w Krakowie czy w Katowicach…
Upał codziennie nie do wytrzymania. Próbuję ogarnąć ogród. Wytrzymuję w nim do jedenastej. Potem już tylko chłód w domu przynosi ulgę. Od tygodnia nie spadła kropla wody. Wczoraj mocno się zachmurzyło, ale deszcze przeszły bokiem. Dziwne jest to lato. W ogrodzie i lasku cisza. Nawet wilg w tym roku nie ma. Wcześniej też  (na początku lipca)  zaczęły wieczorami grać świerszcze. W niedzielę, nad ogrodem, bardzo nisko, przeleciało stado dzikich gęsi. Strasznie się kłóciły. Próbuję wróżyć z przyrody zimę. Orzechów włoskich i laskowych zatrzęsienie. To sugeruje ostrą  zimę. Z kolei na jarzębinach szlachetnych owoców na lekarstwo. To, z kolei, byłby znak, że zima będzie łagodna. Wszystko się plącze, zmienia.
Zastanawiam się też nad „przemeblowaniem” dalszej części ogrodu kwiatowego. Nie mam sił odchwaszczać takiego areału. Coraz częściej boli mnie kręgosłup, coraz mniej mam sił. No i ta pogoda- albo za sucho, albo za mokro, albo leje, albo upał nie do wytrzymania. A chwasty nie czekają, tylko rosną jak szalone. W miejsce grządek, na których siałam rzodkiewkę, fasolkę i inne, tych co to trzeba ciągle skopywać i na których najszybciej zachwaszcza się, chce posadzić byliny. Najlepiej takie, które tworzą duże kępy i pod nimi chwast nie rośnie. Myślę o dalszych odmianach liliowców. Może jakieś chryzantemy. Nie wiem- coś, co nie wymaga dużego nakładu pracy.
Gad jednak mieszka pod tarasem. Dzisiaj Jaskół przyłapał go na wygrzewaniu się w konwaliach obok tarasu. W zasadzie zobaczył koniec majestatycznie wsuwającego się pod taras cielska. Ech, a już myślałam, że się wyniósł. Zastanawiam się, dlaczego różnej maści zwierzaki tak upodobały sobie nasz dom. Często zwiedzają nasze mieszkanie kosy- ostatnio zaplątał się tu taki kosi podlot. Była też jaskółka. Obleciała cały dom i zanim się zorientowaliśmy, że poleciała na piętro i otwarliśmy jej okno na świat, przesiedziała tam pół dnia. Wczoraj wleciał do pokoju młody nietoperz. Latał po całym parterze, potem przefrunął na klatkę schodową. Malutki taki. Często przysiadał, bo chyba był zmęczony i oszołomiony światłem. Udało mi się go nakryć miską, podsunąć pod nią gazetę i tak wyeksmitowałam nietoperza za okno w czarną noc. Nawet nie pomyśleliśmy o zrobieniu zdjęć. Te zwierzaki są tak zdezorientowane, że chcemy jak najszybciej wypuścić je na wolność. Tydzień temu, późnym wieczorem, przed progiem drzwi wejściowych, siedziała ogromna ropucha. O tych to już nawet nie wspominam, bo bardzo często wynosimy je z piwnicy, po czym, nie wiem dlaczego, one znowu się tam znajdują. Mam nadzieję, że gad nie nabierze ochoty na zwiedzanie domu.


 Lubię sobie pokopać
Zobaczmy , co tam jest?

A może z tej strony więcej zobaczę?
 Nie, jednak z tej....
Paskudne korzenie,wrrrrrr.....muszę się tam dostać.

 Już... już ... go mam... już.....eeeeeeeeeeeeee nie udało się,  trzeba jednak przyznać, że się solidnie  napracowałam
 Ubabrana, ale szczęśliwa:)

P.S." W dawnej Litwie zaskroniec uważany był za zwierzę święte, wierzono bowiem, że domostwo, w pobliżu którego węże te zamieszkają, czeka pomyślność."
 http://istotyzywe.pl/gady/zaskroniec-zwyczajny

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz