Poznali się w liceum w El
Cerrito (stan Kalifornia), do którego uczęszczali i zaczęli razem grać. John Fogerty, Doug Clifford oraz Stu Cook, bo
o nich mowa, założyli w 1958 roku zespół The Blue Velvets. Wkrótce dołączył do
nich starszy brat Johna, Tom Fogerty.
W 1964 roku podpisali kontrakt z wytwórnią, wówczas
określaną mianem jazzowej, Records Fantasy
w San Francisco. Równocześnie właściciel firmy kazał przemianować grupę na The Golliwogs. Ostatecznie zespół pod nazwą Creedence Clearwater Revival, zaczął
występować od 1967 roku.
„Nazwa zespołu
składała się z trzech elementów. Creedence pochodzi od Creedence'a
Nuballa, przyjaciela Tom Fogerty'ego; Clearwater (ang. jasna woda),
od reklamy telewizyjnej piwa o nazwie Olympia; Revival (ang. ożywienie),
które mówiło o przywróceniu do życia ich zespołu”. Mowa tu o przywrócenia do życia zespołu, ponieważ w 1965 roku muzycy
zostali powołani do służby wojskowej i zespół na krótki czas zawiesił działalność
artystyczną. W 1968 roku wszyscy członkowie grupy porzucili dotychczasowe zajęcia,
by w całości oddać się koncertowaniu i nagrywaniu utworów. CCR jest prekursorem
stylu rock and roll revival.
„W czasie, gdy rock stawał się coraz bardziej złożony i
wyrafinowany, gdy na scenie królował psychodeliczny rock i zaczęły zyskiwać
popularność grupy grające rocka
progresywnego, CCR zdecydowało się wykonać krok wstecz, w kierunku
odrodzenia rock and rolla – wolnego zarówno od komercyjnych
naleciałości, jak i awangardowych ciągot. Muzyka grupy oparta na grze
akustycznych i elektrycznych gitar, prosta i przejrzysta, wiele czerpała także
z folku.
W nastroju była bliska także południowemu
rockowi.
Cechą wyróżniającą grupę był charakterystyczny nosowy śpiew jej
lidera Johna
Fogerty.
Piosenki zespołu
często przybierały postać protest songów. Do największych przebojów
grupy należą „Fortunate
Son”, „Proud Mary”, „Down on the
Corner”, „Born on the Bayou”, „Bad Moon Rising”, „Green River”,
„Travelin' Band”, „Have You Ever Seen the Rain?”, „Up Around the Bend” i
„Lookin' Out My Back Door”. “
W 1962 roku zespół wystąpił
na festiwalu w Woodstock, ale jego występ nie znalazł się na nagraniach archiwalnych,
ponieważ lider zespołu nie był zadowolony z jakości brzemienia nagrania.
Utwory CCR były wykorzystywane w wielu filmach,
serialach. Zespół nagrał 9 dużych płyt, które cieszyły się różnym powodzeniem. Jednym
z najlepszych albumów jest „Cosmos Faktory” z takimi przebojami jak „Travelin
Band” czy „Lookin aut My Backdoor”. Piosenki CCR doczekały się również wielu
coverów. Na przykład cover piosenki „Proud Mary” jest najbardziej rozpoznawalnym
utworem w repertuarze Tiny Tuner (zaśpiewała go w 1970 roku wraz ze swoim mężem
Ikiem). Utwory CCR wykorzystano także jako ścieżki dźwiękowe w grach komputerowych.
„Nad Creedence Clearwater Revival
wisiała groźba rozłamu, która w 1971 roku stała się faktem. Tom Fogerty
zmęczony kierowniczą postawą swojego brata odszedł z zespołu, wybierając karierę
solową. Grupa najpierw zawiesiła działalność na kilka miesięcy, po czym
wznowiła występy. Zdecydowała się także na wydanie nowej płyty pod tytułem
"Mardi Gras". Album przyniósł muzykę odstającą poziomem od
wcześniejszych dokonań zespołu. Niepowodzenie krążka tylko przyspieszyło koniec
Creedence Clearwater Revival. Wiadomość o takiej decyzji zespół ogłosił 16
października 1972 roku.
Zarówno John
Fogerty, jak i pozostali członkowie grupy kontynuowali swoją przygodę z muzyką
dzięki karierom solowym. Nie dorównały one jednak nigdy twórczości Creedence
Clearwater Revival.”
A ta piosenka niezmiennie poprawia mi humor
P.S. „Polski
zespół Acid Drinkers stworzył własną wersję utworu „Proud
Mary”. Cover
został opublikowany na płycie High Proof Cosmic Milk (1998). Pod
względem muzycznym wykorzystano w nim riff autorstwa zespołu
Sepultura
z utworu „Roots Bloody Roots”, opublikowanego na albumie Roots
(1996)[13].
Interpretacja Acid Drinkers w wersji live ukazała się także na albumie
koncertowym albumie Varran Strikes Back – Alive!!!
(1998).”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz