Nasz spacer między sadami (2)

No to chodzimy sobie, co jakiś czas, na te spacery między sadami. Dzisiaj też byłyśmy. Jednak bez aparatu spacer jest o wiele spokojniejszy. Robienie zdjęć rozprasza. Powoli kończą się uroki okolicy, bo krajobraz robi się jesienno- listopadowy. Jednak, póki co, druga seria zdjęć z poprzedniego spaceru.

Beza dokarmia się wciąż zieloną trawką:)

Przekwitła nawłoć.

 Widok na nasz ogród od południowo- zachodniej strony. Z tej strony sadownik, w miejsce sadu, sadzi krzewy i młode drzewka na sprzedaż.

Na środku widać pięknie wybarwiony tulipanowiec. Po prawej stronie jest nasza część i tam pod brzozami zbieramy grzyby. Z lewej strony tulipanowca jest ogród siostry

Te spacery są przede wszystkim dla Bezy. Podobno pies, kiedy dostarcza mu się dużo bodźców, później się starzeje. No to dostarczamy, dostarczamy.

Beza na spacerach zalicza każdy interesujący ją kąt, obwącha każdą trawkę, krzaczek, drzewko.

Tu próbuje przedostać się do sadu przez zajęczy podkop .

 O taki

 Takich zajęczych podkopów, wzdłuż płotów, okalających poszczególne sady, jest najwięcej na wiosnę. Wtedy pracownicy sadownika zatykają je listewkami, prętami i czym tylko mogą. Na nic to się zdaje, bo zające robią podkopy w innych miejscach.

Obok płotów rosną samosiejki ligustru. Każdego roku obficie owocują. Zastanawia mnie to, że żadne ptaki na tych owocach nie żerują. Często jeszcze wiosną wiszą na krzewach podsuszone kiście jagódek

Kolor tych owoców jest intensywny i pięknie błyszczą one w słońcu.

 A z drugiej strony, w sadzie kilka jabłonek, z których nie zebrano jabłek.

 

Jabłka obiera się, w tych sadach, w połowie października. Jedzie wzdłuż rzędów traktor ze skrzynkami, a pracownicy obierają do nich jabłka z górnych gałęzi drzewek. Tak to idzie, po kolei, w każdym sektorze sadu i w poszczególnych sadach (jest ich kilka z różnymi odmianami jabłoni). Czasem przez dwa tygodnie góry drzewek są już "puste", a na dolnych gałęziach i pod nimi jest jeszcze pełno jabłek. Potem całą operację z obieraniem powtarza się i zbiera jabłka z dolnych gałęzi. Na końcu zbiera się jabłka z ziemi.

Zdarza się, że na niektórych drzewkach owoce pozostają. Być może są niewymiarowe lub niedojrzałe. Nie wiem, ale tworzą fajne czerwone akcenty.

Te dęby to też samosiejki. Mają około piętnastu lat.

Widok na zagajniki.

Kiedy przestała opłacać się uprawa jabłoni (Rosja przestała odbierać z Polski jabłka), sadownik wyciął sporą część sadów. Na tych zdjęciach widać krzewy borówki amerykańskiej i jeszcze jakieś inne. One rosną na miejscu sadów. Pozostała ziemia po sadach, zasiewana jest kukurydzą.

I jeszcze fajny widok. To już za zagajnikiem i sadem.

A to widok na nasz "zagajnik" oraz chłodnię w sadzie obok. Kiedy ją postawili, byłam załamana. Przesłoniła część pięknego widoku na pola, góry oraz las. Na szczęście nasze drzewa szybko wyrosły i zasłoniły to monstrum.
 

Wracając, spotkałyśmy dzięcioła, który obstukiwał słup. Ciekawe, bo kiedy wychodziłyśmy na spacer, to w naszym ogrodzie dzięcioł pstry też się znęcał nad słupem. Ten to dzięcioł zielony.

A tu jest powód, dla którego zabrałam na spacer aparat.

Najpierw filmik- nakręciłam trzy, będąc w pozycji ekstremalnej (w jednej ręce smycz z Bezką, noga w dziurze po kostkę, a ja wykręcona w półobrót)- tylko ten jest jako taki. I wstrzymanie oddechu, by nie spłoszyć ptaszora- byłyśmy bardzo blisko, ale film prawie pod słońce. 

A to zdjęcie cyknęło mi się na osłodę. Ale ja go jeszcze dorwę i zrobię mu porządne zdjęcia.

Miłego dnia.