Woda, woda, woda i kawałek ogrodu.

Trwa odliczanie do końca wakacji. Wprawdzie na naszej ulicy coraz mniej dzieciaków, które robią harmider, ale jednak rok szkolny bardziej je dyscyplinuje, niż wakacje i już mi się bardzo chce, by przestały rozbijać się na ulicy- turkotać rowerkami, wrotkami i niewiadomoczym ciągniętym po nierównym asfalcie oraz  wrzeszczeć o każdej porze dnia.

Wczoraj zlikwidowałyśmy punkt pomocy dla Ukraińców. Przez ostatnie tygodnie Ukrainki przychodziły pojedynczo, czasem nikt się nie zjawiał. Wczoraj sołtys przywiózł jeszcze dwie, by sobie wybrały rzeczy i doszła jeszcze jedna- wiedziała, że likwidujemy punkt. Ukrainki poszły do pracy, urządziły się, oswoiły, inne wyjechały do ojczyzny, jeszcze inne pojechały na zachód.

Zostało sporo ubrań, butów, jedzenia, środków czystości. Wszystko zostało rozparcelowane- część weźmie sołtys do MOPSu, ubrania zawieziemy do punktu pomocy Ukraińcom w Cieszynie. Wszystko zapakowałyśmy w pudła.

Nadźwigałam się okrutnie tych pudeł z ciuchami, ponieważ zawiozłyśmy je na przechowanie do koleżanki- wniosłyśmy, w trójkę, wszystkie (5 ogromnych i parę mniejszych) na strych.

W piwnicy, po ogromnych ulewach z poniedziałku na wtorek i we wcześniejszych dniach, ukazała się woda we wszystkich pomieszczeniach. Szlag może trafić, ale i tak uważam, że moje uszczelnianie długo wytrzymało. Bez niego pewnie szuflowalibyśmy rano i wieczorem, a tak odbyło się tylko jedno- beczek z wypompowaną wodą było o wiele mniej. No i siadła na wstępie pompa, ale Jaskół coś tam pomajstrował- poszło. Trzeba kupić nową, ta ma 10 lat. To pompa pływakowa, musi być zanurzona, dlatego szuflujemy wodę do wiader, z wiader przelewamy  do beczki, w której jest zanurzona  ta pompa. Ostatnio na rynku pokazały się pompy, które można postawić w wodzie (nie ma pływaka) i one ciągną wodę nawet bardzo płytką. Kupiliśmy taką, ma przyjść dzisiaj. Marzę, by się sprawdziła. Postawię pompę w wodzie i ona wyciągnie wodę  do podłogi, bez szuflowania oraz przelewania.

W ogrodzie, mimo takiej strasznej ilości wody, która spadła z nieba w ciągu ostatnich 4 dni- nie chlupocze, ale woda poszła już głęboko, ziemia jest nasycona. Przez te cztery dni musiałam dwa razy spuszczać wodę (po 150 litrów) z pojemnika na deszczówkę (jego pojemność 1000 litrów), bo za każdym razem opady były tak obfite, iż napełniał się pod sam górny korek. Hmmmmmm…. Przy powszechnym braku wody, żal było ją wylewać, ale jak mus, to mus.

Wiewiórki buszują dalej od domu. To nowe pokolenie, nie mam pojęcia, czy będzie chciało zimować na strychu. Na razie na to  nie zapowiada się. Wilgi ucichły, może odleciały?  Koniec sierpnia to  pora na ich odlot. Ogród przypomina pobojowisko- zachwaszczony- najpierw upały, teraz ulewy- przekwitłe kwiaty nie wycięte….

Czas przycinać krzewy, a tu znowu jakieś straszliwe gorąco zapowiadane. No i jeszcze taras do remontu w październiku. Pan zwlekał, zwlekał, w końcu przyjechał, obejrzał, zapowiedział się w tym tygodniu na pomiary i wyznaczył termin na październik. Nie możemy marudzić, bo jeszcze jest nam do kilku spraw remontowych potrzebny. Ale to już w przyszłym roku.

Wiązówka pięknie kwitnie w lipcu. Teraz nabiera sił do przezimowania.

Taki fioletowy irys dostał mi się jako bonus. Nie znoszę bonusów - dodatków do zakupów roślin. Najczęściej sprawiają one tylko kłopot. Kilka razy dostałam rośliny, które przestałam uprawiać, bo są dla mnie kłopotliwe- najczęściej to cebulkowe, które trzeba na zimę wykopywać. Od dawna się w to nie bawię. No i te bonusy to bardziej pospolite "odrzuty", wiem, wiem... darowanemu... ale nawet jak poprosiłam, by mi nie przysyłać, to i tak dostałam. I tak trafił się granatowy gladiol. Dwa inne to właśnie pospolite różowe. Wykopię, wsadzę do piwnicy i zobaczymy wiosną.

A tu oset. Nawet ładnie w kępach wyglądają. Rozsiewają się same i trzeba je potem wycinać nożem. Fajne do suchych bukietów, tylko bardzo kłują.

Krążyły nad ogrodem i darły dzioby.  Żal było nie strzelić im fotki.

Czerwona borówka amerykańska. W tym roku miała już sporo owoców. Co ciekawe, domownicy podeszli do niej z nieufnością. Namawiałam, by sobie zerwali owoce i spróbowali, ale nie...wolą te granatowe. No to ich strata, bo owoce tej czerwonej mają smak  bogatszy o nutę cytrynową. Nie , to nie, sama zjadłam większość, dopiero kiedy zostało kilka, młoda stwierdziła, że powinnam jeszcze jeden krzak kupić, bo faktycznie borówki są smaczne.

Takie orzechy były w lipcu na czerwonej leszczynie. Teraz zostało ich malutko, rudasy zabrały się do roboty.

Ciekawostka ogrodowa- karagana. To drzewo w środku.

Zasadził ją, 30 lat temu, mój ojciec. Zapytał, czy chcę przy płocie takie trochę egzotyczne drzewo. Chciałam. Miała kwitnąć żółtymi kiściami, podobnymi do kwiatów akacji lub złotokapu. No to tym bardziej chciałam. Karagana wyrosła, ale jakoś tych pięknych kwiatów nie widziałam. Ojciec twierdził, że jeszcze nie osiągnęła wieku, by zakwitnąć. Potem wydawało mi się, że nie trafiam w okres kwitnienia, bo akacje kwitły, a ona nie. Poza tym, teraz jest odsłonięta, ale przez 15 lat zasłaniały ją sosny i nie było jej widać, dlatego uznałam, że po prostu nie widzę, jak kwitnie. Ale sosny wycięliśmy (powalił je mokry śnieg) i karagana się odsłoniła, a tu kwiatów, jak nie widzę, tak nie widzę. Trzy lata temu wypatrywałam na sąsiednim świerku sowy, przy okazji przepatrywałam gałęzie karagany i.... nie do wiary, to miały być te "piękne kiście żółtych kwiatów"? Nic dziwnego, że ich nie widziałam, bo moja wyobraźnia szukała czego piękniejszego niż to, co zobaczyłam.

Kwitnąca karagana

 

Nie wiem, czy ojciec wtedy w ogóle wiedział, o czym mówi i czy widział kiedykolwiek kwitnącą karaganę. Nie było Internetu, wierzyło się w ciemno. Gdybym wtedy wiedziała to, co dziś, posadziłabym bardziej dekoracyjne drzewo. Ale jest jeszcze druga strona medalu- może ojciec dostał zupełnie inną sadzonkę niż mu obiecano, bo faktycznie karagana jest krzewem, kwitnącym żółtymi kiściami.

To jest karagana syberyjska.

Zdjęcie z Internetu

Nasiona naszej karagany.

O karaganie- to krzew lub nieduże drzewo, dochodzące do 6 m. No to nasza karagana wyraźnie odstaje od opisu, bo jest dorodna i ma raz tyle wysokości.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Karagana_syberyjska

A na koniec Bezka w pędzie radosnym