Zbiory, myszołów i ryby

Przedwczoraj i wczoraj dwie krótkie ulewy bez mocniejszego wiatru. Burze rozdzieliły się nad Przełęczą Jabłonkowską- jedna część poszła na północny zachód i zalała Opolszczyznę, druga poszła na północny wschód i zalała tamtą część Śląska. U nas tylko lekko zagrzmiało i te ulewy spadły (takie przez 15 minut). Pisałam już, że mamy jakiś dziwny mikroklimat, w którym omijają nas gwałtowne burze i ulewy oraz silne opady śniegu i mróz. Owszem zdarzają się takie rzeczy i u nas, ale jakby więcej ich było wokół nas.

Dzisiaj sierpniowy mglisty poranek, teraz 27 stopni ciepła i lekkie zachmurzenie. Można wytrzymać. Tyle pogodowego sprawozdania, bo przecież zawsze pogoda "rządzi" nami.

Narobiło mi się zaległości w tym, co chciałabym na blogu pokazać oraz opisać, ale jakiś marazm twórczy mnie ogarnął. Niechciej mną rządzi i tyle.

No to może nie te „wielkie opisy”, a  nadal coś domowego?

Kiszenia małosolnych ciąg dalszy- jedne porcje pożerane w tempie zastraszającym i następne już w kiszeniu. To sprzed tygodnia, teraz jeden słoik nastawiony, a już młodzi meldują, że jeszcze ogórki będą. Na wszelki wypadek, w lodówce czekają dwa gotowce z zieleniną- koper, liście i korzeń chrzanu oraz główka czosnku w jednym pakiecie.

Z borówki amerykańskiej, której owoców wysyp, co roku, jest obfity, zrobiłam dżemy na żelfixie. 

Banalnie prosta praca- kilogram owoców borówki zblendować, podgrzać w garze, dosypać żelfixu, dosypać 35 dag cukru, gotować (3 minuty), gorące wlać do wyparzonych słoików (moje poparzone łapy jako bonus do wysiłku), zakręcić i postawić słoiki denkiem do góry. Gotowe.
 

Kiedyś robiłam bardzo dużo przetworów, a ponieważ nie było takich różnych ułatwiaczy, to mi ta praca zbrzydła na tyle, iż postanowiłam więcej się w nią nie ładować. Tym bardziej, że potrzeby na przetwory w naszym domu drastycznie zmalały, a wyrzucać paroletnich (jak się to kiedyś zdarzało) nie mam zamiaru.

Specjalnie użyłam małych słoiczków, by porcje były niewielkie. Zdarzało się, że dżemy w małych słoikach obrastały pleśnią, ponieważ nie ma u nas na nie amatorów.
Pierwsze grzyby, w lasku, zebraliśmy w czerwcu. Teraz pokazały się kolejne. Na razie jest ich niewiele. Każdego roku jest wyścig między nami a ślimolami. Chodzi o to,  by jednak grzyb wyrósł, zanim go ślimaki pożrą. Tym razem się nam udało.

Jak Wam się podoba nasz fikuśny obrus kuchenny w pieseczki? Mnie poprawia nastrój, a uszyty z reszki materiału, który pozostał po uszyciu poszewek na jaśki. Szyję je z materiałów w ptaszki, konie, pingwiny, kolorowe tukany, kotki itp. Uważam, że nie muszę być, akurat w kwestii wyboru powleczki na jaśki, poważna.

Moja miłość do nowoczesnych maszyn rolniczych nie gaśnie. Dwa tygodnie temu, miałam okazję zobaczyć z bliska kombajn do rzepaku. Następna cudna maszyna, która w krótkim czasie tnie i młóci rzepak.

 

Moją największą miłością są kombajny do buraków- kto z pola ręcznie, jesienią, w zimny czas, rwał buraki, okrawał je z naci, to mnie zrozumie. A na drugim miejscu są kombajny zbożowe- kto stał w upale, w ciasnej stodole, w kurzu oraz hałasie, na młockarni, ciął powrózła na snopach i podsuwał je do maszyny, ten wie dlaczego tak kocham kombajny.

Jedyne, co mogę im zarzucić, ale nie narzekam, to straszliwy hałas przy pracy. Przez cały tydzień chodziły kombajny i nawet z odległości pół kilometra było słychać, gdzie taki aktualnie żniwuje. 

Dzisiaj od rana, nad pobliskim zagajnikiem nawoływały się myszołowy. To znak zbliżającej się jesieni. Taki sam, jak poranna cisza w ogrodzie- żaden ptak już nie śpiewa. Wilgi chyba odleciały- od tygodnia też nie odzywają się.

Udało mi się, kołującego nad ogrodem myszołowa,  sfilmować.

 Liście zaczynają nabierać kolorów, a przecież nawet babie lato się jeszcze nie zaczęło.

 Inny grzyb- piękniejszy od tych jadalnych.

No i ryby sobie na bieżniku wyhaftowałam, ale jak zwykle, zdjęcie do kitu. Na zdjęciach hafty nie są tak fajne jak w oryginale. Szkoda.

Wzór widziałam, w Necie, na starym kaftanie japońskim, a potem znalazłam w rosyjskiej książce z haftami (na Pintereście). To jest jeden motyw, powtórzony trzy razy- mała i duża ryba. Kolory dobrałam sama, a ściegi, mniej więcej, są takie same, jak w oryginale.