Zanim się stanie- post o "urządzniu starości'.

 

Ostatnio pisałam o tym, jak nam zmniejsza się sprawność ruchowa.

Chyba każdy, kto ma z tym problem, kombinuje, jak sobie ułatwić w takim razie życie. Ja już mam przetarcie, bo opiekowałam się długo chorą, mało sprawną matką. Mając już tę wiedzę, postanowiliśmy przystosować dom, biorąc  pod uwagę wszystkie trudności (jakie wtedy pokonywałam), by opieka była sprawna i niezbyt obciążała, przede wszystkim, fizycznie osobę sprawującą tę opiekę.

 Łazienka.

Kiedy jeszcze mama chodziła (z trudem, ale chodziła) myłam ją pod prysznicem. To była gehenna dla nas, bo ona nie umiała się w tej kabince obrócić, a ja miałam za mało miejsca, by umyć ją całą- musiałam na wpół przeciskać się do kabinki, by z drugiej strony ją umyć. Nie potrafiła również unieść nogi tak wysoko, by wejść do brodzika, a potem miała kłopot z niego wyjść.

Pierwszą rzeczą, którą zmieniliśmy w naszym domu, było wyrzucenie wanny i zrobienie szerokiej, wygodnej kabiny prysznicowej (1x1m.). W kabinie nie ma brodzika, jest wykafelkowana podłoga. Nie ma też w niej listwy zatrzymującej wodę na podłodze od strony wejścia oraz nie ma drzwi, jest zasłonka+ dwie ściany wykafelkowane i szyba jako ściana. W ten sposób możemy bez przeszkód wjechać wózkiem pod prysznic. Przy WC i w kabinie zamontowane są uchwyty. W łazience stoi również krzesełko, by jak zajdzie potrzeba, włożyć je do kabiny i umyć się na siedząco. Można również zamontować w kabinie  składne, przytwierdzone do ściany siedzisko i nawet braliśmy to pod uwagę, ale wtedy zmniejsza się powierzchnia kabiny, a siedzisko stanowi dodatkowy, trudny element to umycia.

 Gdy zepsuła się pralka, zamieniliśmy ją na taką, która otwiera się od góry, jest węższa i zajmuje mniej miejsca. Odpadło mi schylanie się (klęczenie przed pralką) przy wkładaniu i wyjmowaniu prania z bębna. Mój kręgosłup dziękuje mi za to przy każdym praniu. Jeszcze są w łazience dywaniki (mają spód anty poślizgowy), ale później pewnie, dla bezpieczeństwa, znikną. Oprócz pralki jest też wirówka- po przepraniu ręcznym, jak znalazł, do wyżęcia wody.

 Urządzenia oszczędzające kręgosłup i ręce.

 Muszę się chronić przed fizycznym zużyciem oraz bólem (kręgosłup, stawy) i dlatego mój wysiłek biorą na siebie takie  urządzenia.

Jakieś pół roku temu kupiliśmy odkurzacz pionowy bezprzewodowy. Potrzebowałam czegoś do szybkiego odkurzania, lekkiego i poręcznego, i niekłopotliwego w czyszczeniu. Potrzebowałam odkurzacza, przy którym nie muszę się schylać, by założyć nowy worek, włączać go czy zwijać kabel (wszystko z pochylonym kręgosłupem). Kupiliśmy odkurzacz z tych najprostszych.  Teraz mamy 3 odkurzacze. Ktoś się chwyci za głowę- matko jedyna, a po co wam tyle tego, posprzątać można każdym. Otóż u nas tak to leci- Roomba odkurza wszystkie te miejsca, gdzie nie trzeba przesuwać, odsuwać i przenosić mebli (dodatkowe obciążenie rąk i kręgosłupa o kolanach nie wspomnę). Ona jest świetna, ale w kątach nie odkurzy dokładnie, a jak wlezie w jakieś miejsce np. między krzesła przy stole, to potrafi się kilka minut głupio kręcić i nie wyjść z pułapki. Mamy progi, toteż sama już przez próg nie przejdzie i nie odkurzy też chodnika z czarnym wzorem- ma program w którym kolor czarny oznacza –uwaga dziura- stop. Czyli Roomba odkurza  domowe „rynki”. Szybko się ją czyści, toteż nie jest uciążliwa w obsłudze, ale trzeba jej pilnować, przynajmniej w naszym mieszkaniu. Odkurzaczem ręcznym bezprzewodowym odkurzam wszystkie kąty, gdzie nie wchodzi Roomba i używam go  na tzw. „szybko”. Czyszczenie go zajmuje 10 minut. Duży odkurzacz przewodowy wykorzystywany jest do odkurzania generalnego (raz w tygodniu lub raz na dwa tygodnie)- wszędzie nim się dostanę i jest bardzo mocny. Nie lubię go, bo kabel się plącze, ryczy jak odrzutowiec no i dmucha jakimś nieświeżym powietrzem mimo czyszczenia filtrów, zmiany worka itp. Tym odkurzaczem sprząta Jaskół. A wszystkie te odkurzacze kupione były głównie  po to, by nie obciążać kręgosłupa nadmiernym schylaniem się.

 Z myciem paneli też sobie radzimy za pomocą urządzeń. Najpierw kupiliśmy mały robot myjący. Chodzi myje, nadaje się jednak do szybkiego mycia, nie porządnego, generalnego. Taki, co to jak mi się nie chce, to puszczam „gosposię” i ona myje. Nie zastąpił jednak tradycyjnego mycia mopem. Po tym, kiedy wykręcając mop w wiaderku, trzasnął mi nadgarstek, powiedziałam „dosyć”. Kręgosłup siada, wiaderko z wodą trzeba przenosić, wodę nalewać, wylewać i jeszcze ten mop w nim wyżymać. W grudniu kupiliśmy mop parowy. Też z tych najprostszych- wlewasz wodę, nastawiasz na siłę parowania, nakładasz ściereczkę i hulasz po domu. Ma dwie wady- strasznie długi, gruby kabel, plączący się niesamowicie oraz ciężar (chyba nie ma lżejszego mopa  w sprzedaży). Niemniej praca nim, w porównaniu z mopem tradycyjnym, to miodzie, samo miodzie. Podłogi czyściutkie, wszędzie to ustrojstwo wejdzie, nie ma noszenia litrów wody, nie ma kręcenia mopem w wiaderku. Nakładkę zdejmujesz, pierzesz i gotowe. Panele są równo umyte, a ponieważ woda z nich szybko paruje, nie są zawilgocone (nie grozi zamoczeniem i spuchnięciem), nie ma na nich smug jak po myciu mopem tradycyjnym. No i oszczędza się wodę oraz nie używa się chemii, a to też ważne. A najważniejsze, że mopuje się w pozycji pionowej- bólu kręgosłupa i nadgarstków mniej.

Następnym urządzeniem ułatwiającym pracę i dającym ulgę moim plecom oraz rękom jest akumulatorowy robot myjka z obrotową głowicą. Nakłada się odpowiednią nakładkę na głowicę i myje się np. kafelki. Głowica się kręci, ręka nie musi szorować, tylko powoli sunie po powierzchni mytej. Nakładki są różne- do mycia powierzchni szklanych i ceramicznych, do mycia powierzchni metalowych . Są też dwie szczotki- okrągła i taka jak pędzel, do mycia szczelin. 

 Pisałam już tutaj, że ja jestem zwolenniczką wszelkich urządzeń, które ułatwiają człowiekowi pracę. Nie uznają uwag typu, „a po co ci to, to masz dobre”, kiedy chcę sobie zmienić urządzenie na urządzenie nowszej generacji. Nie zmieniam ot tak sobie, jak coś jest na chodzie i nie jest uciążliwe, to ma zapewniony u nas byt aż do mechanicznej śmierci.

Każdy taki zakup jest przemyślany, oglądamy filmiki, patrzymy, co dane urządzenie posiada. Staramy się kupować takie, które mają jak najmniej „cudów-wodotrysków”, których nie wykorzystamy. Mój brat kupił sobie samochód wyższej póki, taki na komputerach z wszelkimi bajerami ekstra oraz hiper. Pierwszą czynnością jaką zrobił po zakupie, było ograniczenie pracy komputera na tyle, na ile się dało- nie będzie mu tu jakaś „baba” mówiła  i dyktowała, co ma robić, jemu to przeszkadza, ogranicza, Hmmmmm….

Czyli nie kupujemy urządzeń dla ich bajerów, których nie wykorzystamy ( np. pralki dwóch tysiącem programów i omal samej się ładującej, czy robota kuchennego z dwoma tysiącami przystawek, kiedy ja potrzebują tylko trzy). Nie kupujemy też bubli, bo oczy by chciały, takie coś ślicznego, choć nie wiemy, co jest w środku. Przed zakupem czytam prawie wszystkie opinie- gdy są tylko dwie albo trzy, lub wskazują na ten sam „błąd’, nie kupujemy.

Od dwóch lat przymierzamy się do kupna automatycznej myjki do okien. I akurat ten zakup nam się odkłada. I powiem szczerze, nie mam pojęcia, dlaczego.

Przez moment myślałam również o kupnie bębnowej suszarki do prania.  Przekłada się tylko pranie z pralki, nastawia program i po jakimś czasie wyjmuje się suchuteńkie pranie. Ponoć nawet prasować niektórych rzeczy nie trzeba. Taka suszarka ma też ogromną zaletę- może stać w każdym kącie mieszkania, bo nie potrzebuje wejścia do odpływu wody- ma wmontowany  pojemnik na wodę, który się opróżnia po każdym cyklu.

Na razie cieszę się zapachem prania wysuszonego na sznurach, na słońcu i wietrze. Zapach niepowtarzalny. Ale wieszanie mokrego prania też zaczyna być dla mnie problemem i kiedyś będzie trzeba go jakoś rozwiązać.

Kupiliśmy również wózki do przewożenia worków, by Jaskół nie musiał dźwigać ciężkich paczek z kaszą czy worków z pieprzem. Bardzo duże ułatwienie w pracy, w sklepie. W magazynie, gdzie waży towar, ma stołek barowy, na którym się opiera podczas ważenia- oszczędza kręgosłup i kolana.

O ogrodowych urządzeniach już pisałam w kilku postach.

Dom.

Dla ułatwienia życia i ulżenia naszym chorym nogom oraz kręgosłupom, Jaskół zamontował poręcze przy schodach wewnętrznych do piwnicy i ma zamiar zrobić to samo przy schodach zewnętrznych. Taki bzdet- poręcze, a jak od razu łatwiej pokonać te dosyć strome schody. No i bezpieczniej się czuję, bo jakby coś, to od razu jest podpórka.

Drzwi w domu mamy bardzo szerokie (0,9 m.) i tylko jeden schodek przed wejściem- to akurat wyszło przy budowie domu, ale teraz widzimy, że konieczność wprawienia drzwi ze starego domu (właśnie takich szerokich) wyszła tu na dobre. A tak się wściekałam, że w nowym domu muszę mieć stare drzwi (kasa na nowe nie puszczała, a te były i nadal są w bardzo dobrym stanie).

 Wyposażenie

Powiem szczerze- ja nawet mam przemyślane miejsca, w których stanie łóżko medyczne, gdyby zaszła taka potrzeba. A Takie łóżka, przy obłożnie „chorym” to ósmy cud świata. I koniecznie musi obok niego stać na stojak z szarfą, lub powinna być w nim wmontowana szarfa do samodzielnego podnoszenia się chorego (łapie za szarfę i siada). Bez tego strasznie trudno układa się osobę na łóżku przy codziennej higienie. Przy łóżku dobrze mieć szafkę, w której trzyma się podręczne środki higieniczne i lekarstwa (raczej nic na wierzchu) oraz kosmetyki (w tym maść na odleżyny), by nie latać po nie, bo nie zawsze jest taka możliwość w danej chwili. Łóżko można wypożyczyć, za niewielką miesięczną opłatą, w różnych instytucjach pomocowych.

Na łóżko kładziemy materac przeciwodleżynowy, najlepiej taki, który sam reguluje powietrze w jego środku. To jest niesamowity bajer- tam gdzie miejsce bardziej wyleżane, materac dmucha powietrze i od razu robi się dystans, a ciało nie leży w dołku. Materac taki lub bez automatycznego dmuchania powietrza można kupić lub też wypożyczyć.

Na materac należy położyć podkład nieprzemakalny i tu już jest spory wybór- małe, duże, cienkie, z miękką podkładką, sama „guma” itp. Ja kładłam podkład na całe łóżko, bo te małe lubią się zwijać i nie dają gwarancji ochrony nawet w miejscu pierwotnego położenia (wypróbowane). Podkładów należy mieć kilka na zmianę, bo się je pierze.

Trzeba też mieć w zapasie sporo ręczników, ściereczek, prześcieradeł, kompletów pościeli, zapasową kołdrę, poduszkę i koc. Ponieważ człowiek leżący często się poci, trzeba mieć spory zapas koszul nocnych lub piżam. Podczas opieki nad matką, nasza pralka chodziła codziennie i robiłam po dwa prania- pościel, koszule, ręczniki.

Przydadzą się też specjalne kubeczki do picia (takie z dziobkiem).

Ja jeszcze dogrzewałam pokój, kiedy myłyśmy mamę całą (przychodziła pani z opieki 2 razy w tygodniu i  pomagała mi w tym), dlatego warto mieć elektryczny kaloryferek lub inny grzejnik (np. dmuchawę), bo to zawsze się przyda.

I jeszcze bardzo ważna rzecz- trzeba mieć przygotowaną torbę z rzeczami do szpitala, gdyby zaszła konieczność hospitalizowania osoby chorej. Ważna jest cała dokumentacja medyczna i spis tabletek, jakie osoba bierze. I to wszystko też musi być „pod ręką”.

I jeszcze dodatkowo na bieżąco dochodzi pierdylion malutkich problemów oraz potrzeb, które trzeba szybko rozwiązywać.

 Ważne

Najważniejsze jest to, by się pogodzić z sytuacją, zabrać się do sprawy zadaniowo, mieć na uwadze, że to osoba bliska, ale nie ulegać presji, iż czegoś nie wypada, czy nie wolno, bo to matka, ojciec, mąż jest. Moja matka nieświadomie wyczyniała takie rzeczy, że gdybym uległa, to nigdy nie dałabym rady np. jej umyć- wyrywała się pod prysznicem, popychała mnie, szarpała za włosy, w łóżku potrafiła się tak usztywnić, że nie było mowy o zmianie pampersa. No i niestety wtedy musiałam stosować przemoc, choć sama siebie łamałam, bo to przecież matka i nie wypada. Do dzisiaj mam kaca moralnego, a przecież wiem, że to była konieczność. Ludzie z chorobą Alzheimera są przemocowi, co trudno przyjąc do świadomości.

I należy tak sobie zorganizować opiekę (nie bać się prosić o pomoc w niej), by siebie oszczędzić tam, gdzie można. Bo było trudno i bardzo ciężko, nie ma co ukrywać- dochodziły do wysiłku fizycznego sprawy emocjonalne (a ja byłam w ciągłej depresji, której nie mogłam spokojnie przepracować) oraz natury moralnej, etycznej, z którymi trudno było się pogodzić i funkcjonować. Było, minęło, został spory osad (że mogłam więcej, że mogłam lepiej, że mogłam inaczej, że mogłam dłużej), który będzie mi towarzyszył do końca życia. Nie potrafię się go pozbyć. I takie rzeczy też trzeba brać pod uwagę, by się chronić, a ja wtedy nie miałam zielonego pojęcia o tym wszystkim- potrzebna była opieka, to się opiekowałam. Natomiast moje rodzeństwo (brat i siostra) poczuli się całkowicie zwolnieni z opieki nad matką, w ogóle nie przyłożyli do niej ręki- i tak się czasem w rodzinach dzieje, nie będę tego rozwijała.

 Po co ja tu piszę o tych wszystkich urządzeniach i ułatwieniach (a pewnie nie wszystkie znam)? Może komuś coś podpowiem, może ktoś sobie coś uświadomi, może ktoś dojdzie do wniosku, że rzeczywiście czas szybko leci, człowiek nie jest młodszy, a organizm się zużywa. Mamy schowany materac przeciwodleżynowy i podkłady nieprzemakające, a w schowku są chodzik oraz kule i laski (bajeranckie, składane😁😁😁). Są zapasy ręczników, pościeli Być może jestem „skażona” takim myśleniem, bo ta opieka nad matką dała mi mocno popalić, ale wiem, że jak do czegoś takiego dojdzie, to potem nie ma czasu, a bywa i kasy, na improwizację.