Nadrabiam zaległości

* Jeszcze przed świętami dostałam od Wuszki żabę- taka malutką śliczną broszkę. Wraz z żabą dostałam list pełen ciepłych słów. List napisany ręcznie, pięknym charakterem pisma, wzruszył mnie tak samo mocno, jak ten śliczny prezencik. Wuszko, z całego serca Ci dziękuję za to wszystko.

 Żaba jakiś czas siedziała przy komputerze, a teraz dołożyłam ją do kolekcji moich żab. Jak będę miała jakiś ciuszek, do którego będzie stylem pasowała, to ją sobie przypnę. 

 ** Święta były jednym totalnym nicnierobieniem- żadne pieczenie kuchcenie, mycie okien (jeszcze nie ruszone po zimie), pranie odkurzanie- NIC, ZERO, NUL!. W Wielką Sobotę pojechaliśmy z Bezą nad zalew trochę połazić i zobaczyć, co w ptasim świecie piszczy. Spacer trochę kiepski- Jaskółowi dokuczały kolana, mnie kręgosłup, a Bezę łapała zadyszka. 

 

Było bardzo ciepło i ślicznie słonecznie, ale nas ten spacer zmęczył okrutnie, a był dosyć krótki. 

No niestety- los trzasnął nas w najbardziej paskudne miejsce, jakby na ironię, bo dla nas włóczenie się było niesamowitą frajdą, a teraz powoli to się kończy. Jednak nie mamy zamiaru rezygnować, po prostu spacery skrócimy, a wycieczki będą w stylu francuskim- z okna samochodu dużo widoków, częstsze postoje, łażenia mniej. Trochę nieswojo się z tym czuję, ponieważ zawsze byliśmy ruchowo bardzo aktywni, a teraz jakby ktoś włączył nam potężny hamulec. 

Wkurza mnie też inne ograniczenie- kiedy robię zdjęcia, a szczególnie, kiedy kręcę filmy, to nie mogę długo trzymać rąk w górze, albo w jednej pozycji.  A przecież często to, co kręcę, wymaga kilkuminutowego trzymania aparatu bez ruchu. Czasem czuję, jak kręgosłup mi trzeszczy i boli, ale chęć nakręcenia czegoś fajnego jest silniejsza. No i potem pół dnia cierpię.

Oczywiście, że da się to jakiś przystopować, leczyć, ale… kasa BUBU kasa, nawet, jak już pisałam, mamy trochę kasy na leczenie, ale niektóre ceny powalają, a terminy na NFZ, sami wiecie. No to godzimy się na to, co mamy i próbujemy dalej fajnie żyć z tymi ograniczeniami. 

 Aktualnie Jaskół pojechał na „Szerszeniu” na spotkanie z kumplami motocyklistami w poznańskim, a ja sobie zrobiłam labę- tkam, czytam, oglądam, słucham. Do tego na tarasie sokawka- a tak mi się przypomniała ta nazwa.  Kto kiedyś spotkał się z tym terminem, to wie, co oznacza oraz skąd się wziął- stare normalne blogowe czasy, kiedy jeszcze nie miałam zielonego pojęcia, jaka okrutna potrafi być blogosfera, blogowe czasy sprzed awantur i szykan. 

*** Ogród już prawie odchwaszczony, wykoszony, przycięty, posprzątane stosy liści, gałęzi itp., teraz na bieżąco wszystko będzie. I tak, jutro, choć ponoć żałoba po papirku (mam szacunek dla śmierci, straciłam szacunek do Franciszka, kiedy stwierdził, że Ukraina powinna się poddać, by nie przedłużać wojny), jak trochę podeschnie, mam zamiar skosić trawnik przed tarasem- spoko, koszenie jest na wysokich kołach, a nie do gołej ziemi.

 Posadzę też dwie azalie- pomarańczową i żółtą, bo dzisiaj przyszły sadzonki. No tak, miałam już nic nie sadzić, ale… czekam jeszcze na kompaktową hortensję, kompaktową budleję (czerwoną) oraz 6 sadzonek krwawnika- wszystkie ostatnio kupione i posadzone rośliny są ślimakoodporne- podobno nie żrą ich ślimole. A w ogóle to jakby tych ślimaków w tym roku nie było. Trochę malutkich ślimaków znalazłam na narcyzach i to nie wszystkich, natomiast duże znalazłam, na razie, dwa, w dodatku pomrowy (czarne w cętki- nie żrą roślin), a nie ślinniki (rude i paskudne- wszystko w ogrodzie zjedzą).

Miałam sen- sprzedaliśmy dom z ogrodem i kupiliśmy mieszkanie w bloku. I zaraz też kupiliśmy działkę, a ja, zanim opróżniliśmy z mebli dom, wykopałam wszystkie krzewy oraz kwiaty, którym przesadzanie nie zaszkodziłoby i posadziłam na tej działce. Co za sen, a kysz….

*** Już drugi miesiąc tkam gobelin. Nie jest mały- 30x40 centymetrów powierzchni tkanej. Tkam i wkurzam się na siebie samą. Przechytrzyłam, zlekceważyłam wiedzę własną i innych- zamiast tkać przędzą tej samej grubości różne kolory, to zadufana, że dam radę, pomieszałam grubości tej przędzy i teraz cierpię, bo trzeba pewne rzeczy kombinować. Jeszcze została ¼ do utkania, no i wykończenie.