Pałac w Krzyżanowicach- a parku nie oszczędzono (2)

Pałac od frontu jest, według mnie,  ładniejszy niż od strony dziedzińca. Jednak, gdy patrzę na stare zdjęcia pałacu, na których widnieje jeszcze dziedziniec z balkonem wzdłuż jednej ze ścian (tam teraz jest winda), to wydaje mi się, że tamta strona budynku była wtedy ładniejsza.

 Do długiej frontowej fasady dobudowano trójboczny ryzalit z portykiem, w którym znajduje się  główne wejście do pałacu.

Szkoda, że zasłaniał je samochód, zaparkowany przed samymi drzwiami. Trochę mnie denerwowały te akcenty współczesnej cywilizacji- samochody na parkingu, rower przy wejściu, ale z drugiej strony, czy to nie korzystniej, że taki obiekt „żyje”, jest wykorzystywany pozytywnie. Może to i lepiej, iż nie są to tylko „chłodne” bezduszne budowle, pozostawione sobie samym?

Śliczne są te kamienne zdobienia, przedstawiające herby rodu Lichnowsklich, koronkowe, delikatne. Maswerki nad oknami i jako obramowanie dla herbów, są charakterystyczne dla stylu gotyckiego.  Jako dopełnienie zdobień, fryz z listkami- pod oknami i nad maswerkami, sprawiają, że całość bryły jest lekka.

Drzwi wejściowe oraz  okno mają profilowane obramowanie z piaskowca, co również wskazuje na styl gotycki, na którym wzorował się architekt, przy projektowaniu pałacu.

 W stylu gotyckim jest także krzyżowe sklepienie nad wejściem. Przecinające się żebra, ozdobione są okrągłymi elementami z motywem roślinnym (takie ładne kamienne kwiaty)

Boczna ściana pałacu- ta sąsiadująca z domem sióstr zakonnych- jest mniej reprezentacyjna. Nie sfotografowałam domu sióstr, nie interesującego, ale to z tej strony jest główne wejście do niego. Zresztą podczas całego naszego pobytu na terenie parku, widać było siostry idące do lub z pałacu, podjeżdżały samochody.

 Park pałacowy jest nieduży. Został po wojnie bardzo okrojony. . 

Jeszcze raz wklejam mapę, która pokazuje teren parku, w czasach Lichnowskich- ogromny zadrzewiony park, staw w sporej odległości od pałacu, folwark, ogród warzywny.

Obecnie siatkowe ogrodzenie biegnie przy samym pałacu (oddziela te na mapie czerwone budynki i zaraz obok domu sióstr, który jest zaraz przy pałacu, biegnie na północ)- cały parkowy kompleks ze stawem  i innymi atrakcjami, zostało rozparcelowane po wojnie.
Kiedyś całą posiadłość okalał mur z cegły. Teraz ten mur pozostał tylko z dwóch stron pozostałości po parku

Ogromny teren parku został podzielony na działki, a ich nowych właścicieli zobligowano do rozebrania ceglanego muru.

Widok z lotu ptaka na współczesny teren parku.
 

W tym czasie zniszczono również drzewostan w rozparcelowanej  części parku. 

Park był założony i  nadal jest utrzymany w stylu ogrodów angielskich.

Za czasów Lichnowskich porastało go wiele rzadkich gatunków roślin. Aby je podziwiać, ludzie przyjeżdżali nawet z odległych stron.

"W datowanym na 1906 rok Waldbuch von Schlesien, zredagowanym przez wybitnego wrocławskiego przyrodnika, prof. Theodora Schube, wzmiankowany jest platan o obwodzie pnia 5,65 m. Poza tym okazem rosnącym w parku przy krzyżanowickim pałacu, Schube wspomina również inne cenne okazy dendroflory - trzy bardzo stare robinie, Acer rubrum (klon czerwony) o obwodzie 3 metry i Fraxinus cirenea o obwodzie 3,1 m."

Bardziej szczegółowo, z opisem gatunków rosnących w parku roślin TU

Jesienią park jest raczej mało ciekawy. Owszem, piękne są w nim drzewa, okazałe, ale trudno się zorientować, jakie to gatunki (oprócz podstawowych, ogólnie znanych).

 

Niedaleko pałacu, znajduje się stara kaplica.

 Niestety, nigdzie nie znalazłam informacji, kto ja wybudował i kiedy została wybudowana. Przy kaplicy również nie było tabliczki z jakąkolwiek informacją na jej temat. Takie kaplice budowano przez cały XX wiek- przypuszczam, że nie jest starsza. Chociaż, z drugiej strony, w pałacu salę rycerską w kaplicę, zamieniły dopiero siostry w 30.latach XX wieku. Zwyczajowo, przy zamkach i pałacach, stawiano kaplice. Może ta kaplica jest postawiona w czasach, kiedy pałacem zarządzali Lichnowscy?

Ale podczas renowacji pałacu, pewnie zadbano by też o renowację kaplicy w taki sposób, aby miała taki sam wygląd, jak na początku swego istnienia. A tu drzwi nijakie, dach blaszany, wieżyczka całkiem współczesna.

Z daleka wygląda całkiem, całkiem, z bliska razi.
 

C.d.n.