To były auta w zupełnie innym stylu. (Muzeum Tatry cz. 1)

Tydzień temu, sobota rano- chce nam się w świat. W planach były czeskie Hulkvady, do których wybieramy się od dłuższego czasu i zawsze coś nam staje nam na przeszkodzie. W sobotę też musieliśmy odpuścić, bo w piątek nad czeskimi Beskidami przeszły nawałnice, a do zamku trzeba iść spory kawałek pod górę. Przy naszych słabych kolanach, nie mogliśmy ryzykować potknięcia, poślizgu i uszkodzenia kończyny na amen. No, niestety, takie czarne scenariusze chodzą nam teraz po głowach, kiedy planujemy wyjazdy.

Siedzę przed kompem i kombinuje, co zamiast Hulkvadów. Trasa musi być krótka, obiektów do obejrzenia mało, bo po południu Iga gra finał, a takiej frajdy nie możemy sobie odpuścić.

Wybieram dwa interesujące pałace, leżące niedaleko nas i oba niedaleko siebie. Powinniśmy zdążyć. Ale przy okazji patrzę na radar pogodowy, a tam nad tymi miejscowościami żółte plamy- deszcze i ulewy. Patrzę na kierunek poruszania się chmur, idą szybko i miejscami zanikają. Jest szansa, by nie dreptać w deszczu. No to jedziemy. W Żorach wpadamy w gęstą ulewę. Psiakość. Patrzę w boczne okno- szaro, przed siebie- woda, patrzę w boczne lusterko- jasno. Hmmmm… mówię do Jaskóła:

- No nie wiem, ale wydaje mi się, że tam pada i to mocno, ale to powinno przejść. Przynajmniej według mapy radarowej.

- To co, jedziemy tam? Pojedziemy jedynką, a potem z niej zjedziemy, będzie szybciej- Jaskół zjeżdża w drogę prowadzącą na autostradę. Ulewa przybiera na sile.

- No kurcze nie wiem- patrzę jak leje- Na mapie to był taki długi jęzor. Nie wiem, czy on tak szybko przeleci- jestem zaniepokojona intensywnością deszczu.

- No to gdzie jedziemy, nie musimy tam jechać- stwierdza Jaskół i kieruje się w stronę południa.

- Ano nie musimy- mówię ciut zrezygnowana- Hulkvady odpadają, bo tam na pewno będzie ślisko. Może Ostrawa ze Starówką?

- Możemy jechać do Ostrawy – spokojnie mówi Jaskół

- Ale wiesz, ja nie wiem, czy Ci się spodoba, bo nie chciałabym…

- No przecież wiesz, że ja chętnie zobaczę Starówkę. Możemy też pojechać do Koprzywnicy ten skansen obejrzeć- proponuje Jaskół.

Skansen w Koprzywnicy był w planach też- kiedyś.

- Możemy zwiedzić skansen, możemy zwiedzić muzeum- odpowiadam.

Wymiana uprzejmości trwa. Mamy czuć się dobrze, jadąc w świat. Każde z nas powinno mieć przyjemność z obejrzenia tego, co go interesuje. Takie jest założenie tych naszych wyjazdów.

U nas jest tak, że kiedy coś planujemy, to żadne z nas nie chce, by w związku z tym to drugie odczuwało dyskomfort. W konsekwencji proces decyzyjny przebiega u nas długo. Zatem, kombinujemy, gdzie jechać, a tymczasem deszcz przybiera na sile.

- Jedziemy do Ostrawy, pooglądamy rynek- decyduję stanowczo.

Jaskół szuka zjazdu na autostradę i pyta

- A jest tam dużo do obejrzenia?

- No rynek, stare miasto, ale jak nie chcesz, to jedziemy do Koprzywnicy- wkurza mnie ten deszcz, a od południa widać jaśniejsze niebo.

- Dobra- mówię- Jedziemy do Koprzywnicy- Nawet wolę, bo bardzo lubię oglądać autka.

Zjeżdżamy na autostradę w kierunku Ostrawy. Nadal leje jak z cebra.

Przestaje padać parę kilometrów dalej. A pobocza autostrady całe w fioletach.

Orientujemy się, że nie mamy przy sobie ani halerza. Stajemy na ostatniej stacji benzynowej w Polsce- w Gorzyczkach- wymieniamy złotówki na korony. Wyjeżdżamy z parkingu na autostradę. Nad nami piękne niebo, zaczyna przeświecać słońce. Za nami szarość i czai się deszczowe zło.

Przed Bohuminem i granicą na Olzie.
 

Autostradą dojeżdżamy do Ostrawy, potem skręcamy w kierunku Frydka-Mistka. Przez centrum Ostrawy jedziemy czteropasmową trasą szybkiego ruchu (kilkanaście kilometrów). Wzdłuż ulicy szeroki pas zieleni- krzewy, wysokie drzewa. Za nim osiedla, fabryki. I tak sobie rozmawiamy o tym, jak taki mały naród czeski, tak fajnie urządza sobie życie. 

Nie tylko we Wrocławiu jeżdżą niebieskie tramwaje, w Ostrawie również.

Droga, przez Ostrawę, w kierunku Frydka- Mistka.
 

Jest ładna pogoda, przez chmury prześweica  słońce. Dojeżdżamy do Koprzywnicy. Na parkingu niespodzianka- parkomat nie przyjmuje pieniędzy, jednocześnie na czerwono błyska żądanie, by je wrzucić. Prosimy o pomoc Czecha. Próbuje- zero, nic, zaskoczony ponawia próbę- nic.  Idziemy do drugiego parkomatu i sytuacja się powtarza. Czech płaci kartą, my płacimy kartą, idziemy do Muzeum.

W muzeum następna niespodzianka- trzeba wykupić bilety (ważne parę dni), według uznania, co chcemy zwiedzać. Są trzy propozycje- muzeum samochodów osobowych, muzeum samochodów ciężarowych (w osobnym budynku) i muzeum Zatopka (też w innym miejscu). Kiedy byliśmy tam 10 lat temu, wszystko było w jednym budynku. 

Decydujemy się na muzeum samochodów osobowych, mając na uwadze mecz Igi. Trochę mi żal tego muzeum Zatopka- w końcu był czołowym biegaczem czeskim o światowej sławie, a nas interesuje historia sportu. Kiedyś poświęcona była mu jedna ogromna sala przy muzeum techniki, teraz trzeba iść w inne miejsce. Chyba jeszcze do Koprzywnicy wrócimy.

Wchodzimy i od razu „kolorowy zawrót głowy”. uznałam, iż zamiast cykać multum zdjęć, nakręcę filmy. Wystawione auta piękne, wystawy zrobione „z głową”, tematycznie. Jednego tylko mi brakowało- informacji w j. polskim, ale daliśmy radę. Coś po czesku, coś po angielsku. Nie zamieszczam, bo wyszłoby parę potężnych postów. Postaram się zmieścić w trzech.

Najstarszy model Tatry.

Präsident – pierwszy kopřivnicki samochód

Konstrukcja repliki samochodu Präsident wynikała z braku oryginału pierwszego samochodu Präsident, który znajduje się w oryginalnej formie w kolekcji Narodowego Muzeum Techniki w Pradze już od roku 1919. Głównym powodem był brak eksponatu, który był na początku serii produkcyjnej. Decydującym impulsem do realizacji była odmowa wypożyczenia oryginału przez Narodowe Muzeum Techniki w Pradze w roku 1972 na 75. rocznicę produkcji samochodów w m. Kopřivnice. Budowa repliki została oficjalnie zatwierdzona 1. marca 1974. Na początku poszukiwano oryginalnego rysunku i dokumentacji technicznej oraz zdjęć, poświęcono wiele godzin na przygotowania. Zachowało się 59 oryginalnych rysunków, które projektanci szczegółowo przerysowali na 1146 częściowych rysunków i zestawień. Poświęcili tym działaniom konstruktorskim 9600 godzin. Realizacją projektu kierowała jedenastoosobowa grupa, łącznie brało w nim udział ok. 600 pracowników. W sumie konstrukcja repliki zajęła 27 000 godzin roboczych. Nowy silnik został po raz pierwszy uruchomiony 9 sierpnia 1976 r. w warsztacie Muzeum Techniki. Przy okazji prezentacji repliki, oryginał samochodu Präsident pojawił się po raz ostatni w m. Kopřivnice. Oba samochody jechały razem w parku koło willi Šustal w m. Kopřivnice 27 lutego 1977 roku. Od tego momentu replika stanowi nieodłączną część kolekcji. Technicznie, materialnie i wizualnie odpowiada ona stanowi, w jakim oryginał wyruszył w swoją pierwszą dalekobieżną podróż do Wiednia w maju 1898 roku, gdzie pozostał w posiadaniu Austriackiego Klubu Samochodowego."

Nie będzie opisu każdego samochodu. Ten jeden jest wyjątkowy i wart większej uwagi, dlatego przytoczyłam historię jego rekonstrukcji.

Na filmach są wszystkie modele wystawione w muzeum. Nie zawsze udawało mi się objąć je w całości, bo miejsca jest tam mało na szerokie kadry. Czasem odbija się światło od tablic. Generalnie zrobiłam niewiele zdjęć, więcej nakręciłam. Zwiedzaliśmy zgodnie z kierunkiem- od modeli najstarszych do nowoczesnych.

„W 1947 z pomocą władz miasta, pozyskano budynek dla potrzeb powstającego muzeum. Pierwsze eksponaty to prywatne zbiory Emila Hanzelka. Z czasem muzeum rozrastało się - w 1967 r. dobudowano nowy, jasny pawilon wystawowy; muzeum oddano pod zarząd ówczesnych Zakładów Państwowych Tatra. W 1997 r. nastąpiło uroczyste otwarcie nowego Muzeum Techniki; wkrótce powstał nowy podmiot prawny o nazwie Muzeum Regionalne w Koprzywnicy.

Zwiedzający nie mają obowiązku wynajmowania przewodnika, a zwiedzanie ma swobodny charakter. W muzeum można też obejrzeć materiały filmowe (monitory obsługiwane przez zwiedzających), odpocząć na ławce. Istnieje możliwość wykonywania zdjęć.”

W 2021 r. rozdzielono ekspozycje samochodów ciężarowych i przeniesiono ją do innego budynku. W tym samym czasie przeniesiono również w inne miejsce Muzeum Zatopka.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Muzeum_Tatry

https://tymrazem.pl/muzeum-tatry/

  c.d.n.