Jak to się wszystko szybko zmienia, aż trudno uwierzyć.

Wczoraj było tak.

Beza ciekawska jak zawsze. Musiała, MUSIAŁA wyjść na taras i zobaczyć, co się dzieje. Pomarudziła, obwąchała donice z begoniami- ciągle pięknie kwitną i zdegustowana wróciła "na tapczanik".

Hhoć mieliśmy żółty alert, dotyczący opadów śniegu i oblodzeń, na takim mieszańcu pogoda poprzestała.
 

Zachód słońca był piękny. Zachodzi ono teraz w takim miejscu, że w kadr wchodzi ogromny słup, który robi taki bardziej industrialny klimat- mnie się to wszystko podoba. 

 

U nas leciały ogromne płaty śniegu z deszczem, a w górach spadł sam śnieg i stoki Beskidów morawskich zabieliły się. 

Nie wiem, jak to wygląda na polskich beskidzkich szczytach. Wprawdzie ścięto zasłaniającą ich widok kukurydzę, jednak i tak nie było ich widać. Ciesząc się zaoranym równiutko oraz zasianym oziminą polem „po kukurydzy”, zauważyłam, że widok na daleki las oraz  drogę ze starymi dębami, przysłoniły wysokie sosny, które rosną za tym polem. To, co było widoczne jeszcze parę lat temu, teraz znikło. Znikł też widok na pasmo Błatnej (Błotnego). Trochę mi tego żal. Odsłonił się nieco widok na Czantorię, ponieważ sąsiad wyciął cały sad i ogromny orzech. Niesamowite, jak zmienił się cały krajobraz wokół domu przez te ponad 30 lat, od kiedy tu mieszkam. Nie oceniam, czy na gorsze, czy na lepsze. Jest inaczej niż było. Mocno zagęściło się domami, a to odbieram negatywnie, bo lubię przestrzeń i brak ludzi. Za to pojawiły się dwa ogromne zagajniki: nasz las- ogród i mocno obsadzony drzewami duży ogród po drugiej stronie drogi. Nie ma sadów, wróciły w to miejsce ogromne pola, zrobiła się przestrzeń do „szerokiego oddychania”. Lubiłam te sady, zwłaszcza wtedy, kiedy kwitły, a potem cieszyły oko dojrzałymi, pięknymi w kolorach, jabłkami, ale mocno mnie one przytłaczały, skracały perspektywę, wręcz dusiły.

Na dole naszego ogrodu, po wycięciu sadu, wrócił widok na morawskie Beskidy, całe piękne pasmo, zrobiło się na miedzy, przy płocie, widno i sucho, wrócił przewiew.

 Nie ma sadu za płotem, ale ogromna chłodnia została. Kiedy ją zbudowali, byłam wściekła, bo przysłoniła widok na las. A potem pocieszałam się, że przecież mogli tam postawić chlewnie, albo kurniki. Chłodnia "wrosła w krajobraz", sad ją przysłonił, przyzwyczaiłam się.

A teraz mamy w perspektywie zmiany na wprost naszej posesji. Ciekawa jestem, czy faktycznie podzielą to pole na działki i na ile działek. Na razie obsiano je oziminą- pięknie wyrosła.

Dzisiaj pada deszcz, ale się już przejaśnia. Jest +8 stopni, jak na listopad to ciągle nieźle. Do dnia, w którym zacznie przybywać „jasności’, został miesiąc i trochę (chyba ze 4 dni po przesileniu jeszcze jest więcej nocy). Jest to bardzo optymistyczne. 

Korony drzew w zagajniku, który widzę z kuchennego okna. Mieszkają w nim puszczyki.