A tymczasem...co tam, Panie, we wsi piszczy?

Zaczęłam znów chodzić z Bezą na spacery. Chodzimy rankiem, kiedy jest jeszcze rześko, bo potem robi się piękna słoneczna pogoda, a temperatura przekracza 20 stopni. Nie lubię, kiedy idę i jest tak ciepło, wolę ranki. Dzisiaj w nocy spadło sporo deszczu. Wprawdzie głoszą jakieś mocne ochłodzenie, ale zacznie ono schodzić od północy i liczę, że do nas raczej nie dojdzie. I niech ten październik z taką ciepłą oraz słoneczną pogodą trwa. Przynajmniej to rekompensuje nerwówkę przedwyborczą.

Na naszym „osiedlu” (jedna ulica z domami po obu stronach to chyba nie osiedle) szykują się zmiany. Ogromne pole przed naszą bramą zostało zaorane. Nie było by w tym nic dziwnego, gdyby początkowo nie orano go w poprzek i tylko do połowy.

Stoimy z Jakółem i przyglądamy się tej dziwnej orce.

- Coś mi się zdaje, że będą działki budowlane tutaj- Mówię do Jaskółka i robi mi się niefajnie. Ostatnia rzecz, jaką chcielibyśmy, to kolejne domy na naszej ulicy i w dodatku na jedynej wolnej przestrzeni, i w dodatku przed naszymi oknami. Ale zdajemy sobie sprawę, że to może być nieuniknione- rolnikom przestaje się opłacać jakakolwiek uprawa, a to pole jest dzierżawione od kilkunastu lat, od kiedy jego właściciel (duże gospodarstwo) najpierw chorował, a potem zmarł.

Następnego dnia wracam ze spaceru, przy bramie stoi sąsiad. Od słowa, do słowa- dowiedziałam się, co takie oranie znaczy.

Rzeczywiście- pole dostało w spadku rodzeństwo i teraz siostra upomniała się o swoją część, w dodatku od strony naszej drogi (uzbrojenie pod budowę). Chciała, dostała. Podobno do listopada załatwią sprawy spadkowe i wtedy prawdopodobnie wejdzie geodeta. No i loteria- albo 6 działek po 10 arów (o matko, 6 nowych domów na 60 arach!!!!), albo 3 działki po 20 arów. Zobaczymy.

Przy okazji sąsiad opowiedział mi fajną rzecz, prawie anegdotyczną. Naprzeciwko jego domu jest pusta działka (około 50 arów, też budowlana), którą właściciel uprawia. Znaleźli się kupcy na tę działkę, młode małżeństwo z Jastrzębia (miasta- podkreślam).

Przyszli do sąsiada, z którym rozmawiałam i oznajmili, że oni chcą tę działkę kupić  (nie jego przecież jest działka), ale musi im na piśmie dać oświadczenie, że zlikwiduje gospodarstwo, bo oni nie życzą sobie, żeby im kogut o 5 rano piał. Nie ściemniam, zażądali takiego oświadczenia, a potem poszli do dwóch domów sąsiadujących z tą działką i zażądali takich samych oświadczeń.

Sąsiad ich wyśmiał, powiedział, że nie jego pole i mu nie zależy, i niech głupiego szukają.

No i co? Przypomniał mi się artykuł, w którym czytałam o tym, że taki miastowy, który wybudował dom w sąsiedztwie ogromnego pola, nasłał na rolnika policję, bo ten mu o 10 wieczorem kombajnował przy płocie.

Już nie raz pisałam- taki miastowy powinien zrobić rozeznanie, zanim kupi dom, a nie potem ludziom na wsi życie ustawiać według swojego widzimisię. To on wchodzi,  jako nowy, w określone środowisko i nikt się nie będzie pod jego foch naginał. Życie wiejskie ma swoje uroki i swoje paskudne strony. Pianie kogutów nawet o 4 nad ranem, smród obornika, ryk krów czy beczenie owiec, ule z pszczołami, monotonne ujadanie psów, gdaczące kury, kwaczące kaczki, krzyczące gęsi oraz głośna praca maszyn rolniczych wtedy, kiedy jest pogoda a nie, że niedziela i „to grzech”, czy ma być spokój, to normalne życie wsi.

 

Też mnie czasem wkurzają niektóre rzeczy, jak np. ta- stoi duży traktor przed naszą bramą, na skraju tego pola pod działki i jest na chodzie. Czuję w ogrodzie, że coraz więcej spalin do niego dociera (te traktory mają rury wydechowe w postaci kominków wystający nad kabinę- spaliny idą górą). Mija 5 minut- traktor ryczy, spaliny walą do ogrodu, mija następne 5 minut- sytuacja constans, mija następne 5 minut, brak zmiany- idę do bramy z zamiarem poważnego opierpapier. Widzę, że faceci stoją w połowie pola i coś wytyczają, a traktor ryczy, spaliny mocnym strumieniem płyną do ogrodu. Hmmmmmmm…. Moje wkurzenie narasta, ale…. Ale…. Przyjechał orać, a nie bawić się, widocznie coś tam ważnego wypadło. 20 minut tak stał i truł spalinami, no i zacisnęłam zęby, zaklęłam sobie pod nosem, nie odezwałam się. I tak to wygląda. Czy mógł zgasić silnik, a potem iść wytyczać? Nie wiem, nie zrobił tego, a ja muszę się liczyć z tym, że przyjechał orać pole. Rolnicy, kiedy jest pogoda nie mają czasu na niuanse, oni są w pracy i każda minuta się liczy.

Róża pięknie wybarwiła owoce. To ta róża, która rośnie bardzo blisko kaliny, a obok rosną dwa ogromne stare dęby. Pisałam o nich wiosnę, kiedy róża zakwitła.

A tu owoce kaliny, równie pięknie wybarwione.

Teraz strach koło tych krzewów i dębów przechodzić. Zauważyłam, że jest tam mnóstwo szerszeni. Uwijają się nie tylko przy owocach, ale wśród liści dębów. W naszym ogrodzie również okupują biały bez. Coś tam obgryzają, albo spijają. Nie mam pojęcia o co chodzi, bo pierwszy raz widzę nie tylko taką ilość owadów w jednym miejscu ale również takie ich zachowanie.

Ostatnie w tym roku maliny.

 

W słupku bramki z parkingu do ogrodu pojawił się nowy lokator. Kiedyś w nim mieszkał zaskroniec, pisałam o nim w tym poście.

A to jedno ze zdjęć długiego lokatora

 Tym razem w słupku zamieszkała mała zielona.

Obu lokatorów namierzyła Młoda i przy obu była deczko zszokowana.

Pierwsza pełnia październikowa- Księżyc żniwiarzy.

 No i ptaki odlatują, niestety. Klucz gęsi- fotka zrobiona telefonem, nieudana, jednak dowód, że to już jesień. Fotka nieudana, ale gęsi darły się, jak najbardziej, odlotowo.