Jeszcze sporo przed nami, czyli lecimy z dalszą prezentacją grodu w Hukvaldach (cz.7)

 Historycy mówią- zamek Hukvaldy przyjął nazwę od nazwiska pierwszego ich właściciela.

Legenda zaś prawi co innego.

Według miejscowej tradycji ludowej, zamek otrzymał swoją nazwę od 

lokalnych wróżek, zwanych „hukami”. Pojawiały się w okolicznych lasach

 i przypominały raczej leśne driady. Ich forma nie jest znana i podobnie 

jak „lulkyně” na Wołoszczyźnie. Nikt ich nigdy nie zobaczył, jednak

wydawały bardzo dziwne dźwięki. Ich pohukiwanie i krzyki przerażały 

nocnych, śmiałków, wędrujących ścieżkami, wiodącymi przez lasy 

Hukvaldu. Straszono, że  złapanego śmiałka, driady zatańcują na śmierć.

Jednak nie znany jest ani jeden przypadek, by tak się stało.

Tytułem wstępu:

"Zamek ma 320 metrów długości, obwód ponad 800 metrów, 

posiada 8 cylindrycznych bastionów i 3 pryzmatyczne wieżowe bramy, 

ponad 200 strzelnic, 4 dziedzińce, trzy trasy zwiedzania. Najstarszą częścią

 Hukvaldu jest rdzeń zamku, który częściowo pochodzi z XIII wieku. 

Wtedy też powstał Pałac Wschodni, będący pierwotną rezydencją założycieli 

zamku. W pałacu tego rycerstwa mieściła się także pierwsza kaplica zamkowa. 

Najmłodszą częścią rdzenia zamku jest renesansowy pałac z dobrze 

zachowanymi renesansowymi oknami, zbudowany około 1550 roku. 

W rdzeniu zamku znajdują się także kamienne cysterny do gromadzenia wody 

deszczowej, które w czasach przed założeniem zamku służyły do ​​gotowania 

kuchni zamkowej studnia została wykopana. Brak wody był rzeczywiście przez 

długi czas największą słabością zamku Hukvaldy. Dopiero w 1581 roku odkopano

 na zamku studnię, której budowa niemal pochłonęła dochody dworu 

Hukvaldów. Pierwotnie studnia miała głębokość około 150 metrów.

Za studnią pierwotnie wzniesiono renesansową fortyfikację, 

którą po 1653 roku rozebrano i zastąpiono dwoma barokowymi bastionami. 

Dziś służą one jako punkty widokowe. Częścią jednej z bram jest pomieszczenie 

dawnej wartowni, obecnie lapidarium, w którym przechowywane są różne 

kamienne i metalowe elementy zamku oraz tablica z jego krótką historią." 

 Główna brama do zamku. W głębi widać drugą bramę.
Herby nad pierwszą bramą. Są to herby biskupa ołomunieckiego 

arcyksięcia Leopolda Wilhelma von Habsburga

Mury bastionu- nie doszukałam się informacji, co się tam znajdowało, 

ale na filmie widać mały dziedziniec, na nim ławki. można się domyślać, 

iż tam się odbywają imprezy kulturalne. 

 
Ten sam "bastion"- widok już za drugą bramą. Nie poszliśmy tam, bo 

trasę zastawiały stoliki z parasolami i ławki, które były rozstawione przy

małej gastronomii.

Widok na przedostatnią bramę wyjściową- z prawej kasy

Stajemy tyłem do tej bramy i zaczynamy spacer w stronę głównego 

zamku. Po prawej stronie widać kawałek kaplicy św. Andrzeja.

Chciałam zrobić zdjęcia wnętrza kaplicy, jednak było w niej sporo ludzi

i raczej było to niewykonalne.

"Najlepiej zachowaną budowlą na zamku jest kaplica św. Ondřeje, 

zbudowany pod koniec XVII wieku. Kaplica była jedyną budowlą na zamku, 

która została odrestaurowana i utrzymana w XIX wieku. Poświęcony jest 

patronowi tutejszego regionu, św. Andrzeja, którego wizerunek znajduje 

się także wewnątrz ołtarza. W kaplicy znajdują się także posągi 

św. Jana Nepomucena i św. Franciszek Ksawerski. Kaplica posiada 

doskonałą akustykę, dlatego odbywają się tu rozmaite koncerty 

i przedstawienia."

 Przed kaplicą jest mały amfiteatr. Na zamku odbywa się wiele

 imprez kulturalnych: palenie czarownic, poszukiwanie skarbów,

 turniej szermierzy, straszna noc, podbój zamku Hukvaldy,

 Międzynarodowy Festiwal Muzyczny Janáčkovy Hukvaldy i inne.
Przy kaplicy znajduje się stoisko z tarczami strzelniczymi oraz tablica 

poglądowa na temat łuków oraz kusz.

Idziemy w stronę trzeciej bramy.

Między trzecią, a czwartą bramą znajduje się kamienny most

O tym mości jest taka legenda.

Krążą pogłoski, że most na zamku Hukvaldy ma magiczną moc. 

Wystarczy trzykrotnie przejść ją tam i z powrotem podczas pełni księżyca,

 z miłością w sercu, a wtedy na daną osobę czeka wielkie bogactwo.

Oczywiście było wielu pretendentów do szybkiego wzbogacenia się, ale żaden z nich nie spełnił swoich marzeń. Albo został wypędzony z zamku przez straże, albo stracił odwagę w ciemnościach lasu Hukvald. Szczęście spotkało tylko skromnego piekarza Matysa, który nawet nie pomyślał o złotym skarbie.

Władca zamku urządzał na zamku huczną ucztę, a że Matys był najsłynniejszym piekarzem w całej okolicy, kazał mu przygotować wypieki na tę uroczystość. Matys piecze dopiero po południu, żeby ciasta i inne smakołyki były naprawdę świeże i chrupiące, a na zamek wybiera się dopiero po zmroku. W niesieniu ciężkich koszy pomagała mu jego córka Andulka, którą kochał ponad wszystko. Nie chciał pokazywać córki przed panami, więc przed mostem sam zabrał cały ładunek i udał się do zamku. Dotarł do bramy i usłyszał wołanie córki, że wypadły dwa bochenki chleba, więc wrócił po nie. Kiedy ponownie dotarł do bramy, straż nie chciała go wypuścić i kazała mu spakować swój dobytek i wyjść. Piekarz był bardzo zadowolony i pospieszył za córką. Ledwie ją spotkał,  od bramy dobiegł głos: „Piekarz, wracaj, mistrz chce się z tobą widzieć!” I tak dobry piekarz Matys po raz trzeci ruszył przez most. Na zamku oddał swoje pieczywo, otrzymał pochwałę od swego pana, a następnie w pełni księżyca pospieszył do domu.

Po powrocie do domu na Matysa czekała niespodzianka. Na stole leżała 

wspaniała, niezwykle ciężka pieczeń, zrobiona w całości ze złota! 

Matys się wzbogacił, ale nie zmienił się. Kupił dom i zbudował nową 

piekarnię, w której wypiekał jeszcze lepsze wypieki. 

Zawsze pomagał biednym i chorym i nie odwracał się nawet od 

proszących pielgrzymów.

 Być może dlatego, że był taki dobry, cud spotkał właśnie jego.

 Jeszcze przed kamiennym mostem

 Brama przed kamiennym mostem

 Kamiennym most- latanie po nim  tam i nazad, by zdobyć skarb,  

nie miało sensu, był śliczny słoneczny dzień, a cuda na tym moście dzieją 

się w noc, kiedy jest pełnia księżyca.

Za kamiennym mostem znajduje się brama, przez którą wchodzi się 

na niewielki dziedziniec, ogrodzony wysokim murami. Jest to, wraz 

z zamkiem, najstarsza część grodu.

 
C.d.n.

 

Źródła:

https://www.atlasceska.cz/pamatky/hrad-hukvaldy-16926

 https://www.hrady.cz/hrad-hukvaldy-hochwald-hochenwalde/texty?tid=3022&pos=300

https://www.kudyznudy.cz/aktivity/hrad-hukvaldy