piątek, 4 lutego 2022

Ooo, ja cierpię dolę 4 (Ośrodki zdrowia- szukanie normalności)

 


Nie jesteśmy hipochondrykami, leczymy się tylko wtedy, kiedy naprawdę zachodzi potrzeba. W ośrodku zdrowia jesteśmy średnio 2-3 razy w roku i to raczej w nagłych ostrych przypadkach i po skierowania na badania. Ale na jesień musiałam pójść do lekarza w związku z podejrzeniem o boreliozę. No i miałam okazję parę rzeczy przeżyć oraz zweryfikować pracę naszego ośrodka. Jedną rozmowę telefoniczną z recepcjonistką już opisałam (recepta). Nawiasem, na drzwiach ośrodka nadal wisi taka informacja.

A mnie kazała ganiać do skrzynki w ośrodku.
 

I tak doszliśmy z Jaskółem do momentu, kiedy postanowiliśmy pomniejszyć liczbę pacjentów tutejszego ośrodka zdrowia.

Rzeczywistość

Dwie wsie- w każdej około 2,5 tysiąca mieszkańców.

Poradnie POZ (w naszym przypadku niepubliczne).

Spółka NZOZ obejmuje dwa ośrodki zdrowia- jeden w naszej wsi, drugi we wsi obok. Do pierwszego mamy 2 kilometry, do drugiego 6 kilometrów. W obu ośrodkach przyjmują ci sami lekarze. W poniedziałek, we wtorek, w środę, w czwartek w naszym. Czyli w naszym jeden lekarz przyjmuje codziennie 5 godzin (8-13). Jeszcze w poniedziałek i w środę przyjmuje inny po 4 godziny. W piątek jeszcze inny internista przyjmuje, po południu, 4 godziny. Łącznie lekarze tygodniowo poświęcają dorosłym pacjentom 32 pełne godziny. Ale nie jest tak różowo, bo zadysponowano, że na wizytę przeznacza się 15 minut i na takie godziny rejestruje się pacjentów- co 15 minut.

Statystyka

32 pełne godziny pomnożyć razy 4- 15 minut na pacjenta,

wychodzi, że lekarze mogą tygodniowo przyjąć  128 dorosłych pacjentów.

U dzieci wygląda to jeszcze gorzej- łącznie do ich dyspozycji jest 16 pełnych godzin (łącznie z tymi przeznaczonymi na szczepienia). Stosuje się tę samą zasadę, co 15 minut pacjent, zatem, tygodniowo przyjmuje się w tym ośrodku 80. dzieci.

Jak w tym drugim ośrodku, nie wiem, ale też nieciekawie, bo przecież ci sami lekarze tam przyjmują, a liczby mieszkańców obu wsi są zbliżone.

 Jeżeli sprawa pilna albo jedna recepcja, albo druga, w danym dniu, odsyłają do drugiego ośrodka, a tam najnormalniej w świecie informują, że w tym dniu już nie ma wolnego miejsca. ZONK

A teraz to się jeszcze bardziej nieciekawie porobiło, ale to w dalszej części.

Lekarze

 Jest pięciu lekarzy- kierownik spółki, moja kiedyś przyjaciółka, teraz kontakty są luźne, która jest pediatrą- od paru lat przyjmuje tylko dzieci i to w okrojonym czasie. Dorosłych, chociaż składaliśmy deklarację na nią jako lekarza rodzinnego, przyjmuje niechętnie. Kiedyś leczyła wszystkich jak leci, teraz trzeba najpierw wykłócić się w recepcji (pani doktor kategorycznie zakazała rejestrować dorosłych do siebie), by łaskawie nas wpisano do niej. Jest jeszcze jedna pani pediatra, ale ona przyjmuje 2 godziny w piątek, po południu. Jak ma wolne miejsce, to dorosłych też. Drugim udziałowcem w spółce jest siostra pani kierownik, nauczycielka muzyki. Nie mam nic przeciw  nauczycielkom muzyki i spółkom rodzinnym, ale gdyby współudziałowcem był drugi lekarz, to pewnie bardziej zależało by mu na porządnej działalności, nie mówiąc o tym, że byłby to dodatkowy lekarz w obu ośrodkach- pracowałby na swoim.

Pozostała trójka lekarzy to interniści. Jednego pana znam tylko z badań przed szczepieniami (on przyjmuje 4 godziny tylko w piątek po południu). Drugi lekarz, przyjęty zaraz po studiach, to mój były uczeń. Kilka razy byłam u niego, ale sytuacja zawsze była do tego stopnia niezręczna, że zrezygnowałam. Poza tym, jak był świetnym uczniem, to lekarzem okazał się przeciętnym ze wskazaniem w dół- nie tylko moja opinia, ale i Jaskóła, którego potraktował lekceważąco i  w sumie dopiero wymuszenie skierowania (koniecznego w Jaskóła przypadku) podniesionym głosem, odniosło skutek oraz jest to też opinia innych mieszkańców. Mnie leczył paracetamolem i struł do tego stopnia, że wyniki wątroby miałam jak stary pijak. Innym razem, po zaleceniu ssania tabletek na gardło i nic poza tym, wyhodował u mnie  super anginę, co skończyło się antybiotykiem. Nie pomagało tłumaczenie, co mi szkodzi, co uczula, na co ma zwrócić uwagę- jak grochem o ścianę. Teraz wymyślił sobie, że nie będzie przyjmował pacjenta, dopóki ten nie zrobi testu- odsyła do testowania, do apteki i od razu wpisuje w  rejestr taki fakt, niezależnie, czy test okaże się pozytywny, czy negatywny. To wiąże się z automatycznym wysłaniem pacjenta na kwarantannę. Przepis mówi, że lekarz może odmówić leczenie osobie, która nie wykona testu, ale równocześnie musi wskazać lekarza, który na pewno tę osobę przyjmie i będzie leczył.

Zaczęłam się leczyć u pani doktor internistki, która była już wyborem z konieczności. I jakoś się to kulało ze trzy lata, mimo ewidentnych potknięć kompetencyjnych pani doktor. Ja jestem cierpliwa i wszystko mogę znieść, ale kiedy muszę pani doktor przypominać, że sama mówiła, iż trzeba podleczyć wątrobę, a potem okazuje się, że na skierowaniu na badanie krwi nie wpisała najważniejszych- cholesterol, próby wątrobowe, a po odczytaniu wyników, które nie są tragiczne, tylko lekko odbiegające od normy, zapomniała, że trzeba wypisać lekarstwo, to chyba coś jest nie tak.

Mówię jej, że biorę od dwóch lat lekarstwo, które powinno się brać maksimum 14 dni, a potem zrobić długą przerwę. Lekarstwo jest na zgagę, refluksy itp. Hamuje wydzielanie soków trawiennych i musiałam je brać, by mi gardła nie wypaliło. Wszystkie te objawy brały się ze stresu. Za każdym razem mówiłam jej, że biorę to lekarstwo i czy może jest zamiennik. Za każdym razem pani omijała temat zgrabnie i przechodziła do następnego tematu wizyty oraz zapisywała następne opakowania tego leku. Próbowałam przestać go brać, ale ognie piekielne w przełyku zmuszały mnie do ponownego sięgnięcie po tabletkę. Wszystkie doraźne metody nie pomagały. Dodatkowego smaczku dodaje fakt, że te tabletki też rąbią wątrobę. Czyli, pani doktor widzi, że wyniki wątroby są nieciekawe, ale dalej przepisuje lekarstwo, które ją niszczy, równocześnie zapominając przepisać lekarstwo, które mogło by ją odbudować.

Sytuacja z tutejszymi lekarzami zaczynała zmierzać do stwierdzenia ”pacjencie lecz się  sam” albo bardzo pilnuj, by lekarz naprawdę leczył to, co trzeba, a nie to, co mu da profity z przepisanego lekarstwa, albo da oszczędność dla poradni.

Taka sytuacja- pani doktor zakręcona jest na punkcie statyn, robi mi wykład, że w moim wieku trzeba statyny brać, bo może grozić mi zawał serca. Ok.

Zapisuje mi Roswerę, którą dwa lata temu odstawiłam. Pani patrzy w kartotekę i stwierdza

- O pani już ją miała i odstawiła, dlaczego?

- Nie wiem odpowiadam-  bo nie przypominam sobie-  Pewnie mi szkodziła, bo jak mi lekarstwo szkodzi to odstawiam- odpowiadam.

Pani doktor puszcza mimo uszu moją uwagę i zapisuje Roswerę jednocześnie instruując

- Jak pani nie będzie się dobrze czuła, to proszę zadzwonić, zmienimy na coś innego. Ale wie pani, trzeba to dłużej brać, bo organizm musi się przyzwyczaić. 

Dobra, wykupiłam Roswerę, dałam jej szansę, by zmusiła organizm do przyzwyczajenia się do niej.  Po dwóch tygodniach musiałam zamówić teleporadę- po 4 dniach od rejestracji, miałam JUŻ konsultację- by zmienić Roswerę na coś innego. Przez dwa tygodnie myślałam, że mi żołądek wywróci na nice (nie mówiąc o innych skutkach ubocznych lekarstwa), bo „organizm musi się przyzwyczaić” zdaniem pani doktor.

Albo to- otrzymuję skierowanie na badania krwi, na wszystkie możliwe wskaźniki, badanie hormonów wykupuję sama, bo nie przysługuje na NFZ. Skierowanie leży w recepcji, umawiam się na pobranie krwi- wszystko telefonicznie. Przychodzę do ambulatorium i proszę pielęgniarkę, by mi pokazała skierowanie i co na nim jest. Pytam, czy jest badanie na cholesterol i na próby wątrobowe, bo to było najważniejsze. Pani patrzy na skierowanie, po czym stwierdza, że nic tam takiego nie ma. I znowu przeżywam coś w rodzaju szoku. Jak to nie ma? Proszę o wykonanie tych badań, choćby na mój koszt,

- Ja pani dopiszę to badanie na skierowaniu, ale pani doktor będzie niezadowolona- mówi pielęgniarka, widząc moje zaskoczenie i determinację- Pani doktor bardzo nie lubi, jak coś się dopisuje.

Milczę, potem płacę za badanie hormonów, dziękuję i wychodzę. Po pięciu dniach odbieram wyniki. Wszystkie OK. oprócz tych dwóch.

 

I jeszcze rzeczywistość

 

W grudniu, wyglądało to  tak- dzwoniłam w poniedziałek, by zapisać się na teleporadę i termin otrzymywałam w piątek. Nie w tym samym dniu, nie dwa dni później, ale pięć dni musiałam czekać na poradę lekarza. To jest niezgodne z przepisami, ale nie wiedziałam wtedy o tym, a poza tym, co by to zmieniło?

OK. W końcu dostałam lekarstwa ze wskazaniem, że jak minie półtora miesiąca, mam się zgłosić po skierowanie na badanie krwi, by zobaczyć, czy lekarstwa zadziałały.

I nadszedł czas zgłoszenia się  po skierowania.

Poniedziałek

Dzwonię do ośrodka, by zamówić teleporadę.

W słuchawce słyszę

- Niestety wszystkie wizyty mamy wstrzymane do otrzymania  wytycznych w związku z covidem.

- To znaczy, że nie zapisujecie na teleporady?- upewniam się.

- Dzisiaj nie, dzisiaj czekamy na wytyczne, może po południu będzie już coś wiadomo- mówi recepcjonistka,

- Dobrze, to ja zadzwonię jutro do południa i zamówię teleporadę-  odpowiadam i równocześnie główkuję, co jest grane. Pani nie odsyła mnie nawet do drugiego ośrodka, to znaczy, że oba są chyba zamknięte, ale już nie pytam.

Nie daje mi to spokoju. Grzebię w Internecie w poszukiwaniu Ustaw, Rozporządzeń covidowych, ale nic w nich nie ma o ośrodkach, czy wstrzymaniu porad z tego tytułu. Wręcz przeciwnie, lekarze POZ mają teraz obowiązek wizytować chorych 60+ na covid w domach.

Dzwonię do ośrodka zdrowia w trzeciej wsi

- Chciałam się zapytać, czy zapisujecie na teleporady?- pytam, nie przedstawiając się nawet

- Oczywiście, mogę teraz panią połączyć z lekarzem.

- Nie, dziękuje, chciałam tylko wiedzieć, czy jest to u was możliwe.

- Tak, to co łączyć panią?- recepcjonistka nie dziwi się niczemu, jest spokojna i chętna do współpracy

- Nie, chciałam tylko jeszcze zapytać czy można do was tak normalnie przyjść na wizytę- Sprawdzam, jak to jest w innych ośrodkach z podtekstem, że coś nasze tutaj kombinują

- Oczywiście, kiedy pani chce, przyjmujemy codziennie.

Podziękowałam lekko zszokowana.

Wtorek

Dzwonię do naszej poradni, bo chcę się jednak zarejestrować na teleporadę. Niech mnie prowadząca przynajmniej doprowadzi do momentu, kiedy odbiorę wyniki badań krwi. Nie chcę mieszać w leczeniu.

- Dzień dobry, chciałam się zapisać na teleporadę do doktor…..-  jestem przekonana, że w środę porozmawiam z lekarzem.

- Mogę panią zapisać na poniedziałek- mówi recepcjonistka (teraz wiem, że w piątek  moja pani doktor już od lutego nie przyjmuje, ale o tym recepcjonistka nie raczyła mnie poinformować)

-Jak to na poniedziałek?- Jestem zdziwiona. To oczekiwanie siedmiodniowe w głowie mi się nie mieści.

- Może się pani zapisać do innego lekarza- podsuwa recepcjonistka. Czy ona nie wie, że jak się ktoś dłużej leczy, to powinien leczyć się u tego samego lekarza, a przynajmniej doprowadzić leczenie do odpowiedniego etapu, by ten następny miał ogląd na całość? Zresztą  nie ma wyboru, bo do „ucznia” nie pójdę przecież, a tylko on pozostał „do wyboru”.

- No nie bardzo, wolę jak będzie mnie nadal leczyć doktor…..- protestuję

- To może pani zadzwonić do (pada nazwa drugiej wsi) i tam próbować- stara śpiewka brzmi znajomo. Tam próbować, prawda?

- Wolę u nas – nie zamierzam rezygnować.

- A czy to coś pilnego- w końcu zaczyna myśleć ta po drugiej stronie linii.

- Czy pilne nie wiem, ale potrzebuję receptę i skierowania- mówię zdecydowanie

Po drugiej stronie milczenie.

- Wie pani co? Ja to „zapotrzebowanie” napiszę na kartkach, włożę do koperty i córka po południu wrzuci tę kopertę do skrzynki. Może tak być?- podsuwam jej wyjście pokojowe, bo mogłam zrobić w końcu awanturę. Rozumiem czekać na teleporadę nawet 4 dni, ale nie siedem. Mogłam też z premedytacją nakłamać i w ten sposób wymusić szybszą wizytę, ale nie chcę robić zadymy.

- Dobrze, niech pani tak zrobi, ale wie pani, że będzie pani czekać 5 dni na recepty i na to skierowanie. W końcu nasi lekarze nie mają czasu, by recepty wypisywać- buńczuczność recepcjonistki wraca.

No normalnie zatkało mnie. Nie dlatego, że następne 5 dni czekania, ale tłumaczenie dlaczego tak długo, dobiło mnie.

Odkładam słuchawkę i cała chodzę. Dawno nie wyprowadzono mnie tak mocno z równowagi.

Piszę SMSa do Młodej- „Wrzuć kopertę do skrzynki”.

Równocześnie dzielę się tym, co mnie spotkało, z Jaskółem.

On sięga po telefon, dzwoni do ośrodka w trzeciej wsi, po czym oznajmia mi, że można tam się przenieść, tylko trzeba wypełnić deklarację. Można to zrobić w każdym momencie. Nie ma problemu. On jest zdecydowany.

Jeszcze się waham. On już nie.

Po południu wraca Młoda i mówi, że nie wrzuciła koperty do skrzynki, bo ośrodek był zamknięty . Skrzynka w środku.

Wtorek wieczorem

Wraca Jaskół z hurtowni i zahacza o nasz ośrodek. Czyta wywieszone na drzwiach dwa nowe ogłoszenia.

Takie

Prawda, jakie słodziutkie? Odbiera się pacjentom codziennie dwie godziny dostępu do lekarza z i tak małej liczby godzin, powołując się na jakieś rozporządzenie (nie podają numeru, daty i tytułu), a w razie wątpliwości to dzwoń sobie "jeleniu" do Ministerstwa.

I takie


 

Proszę, proszę, trzeba sobie jeszcze alibi na swoją nieudolność albo pazerność przedstawić i prosić pacjentów o wyrozumiałość. 

Teraz widzę, że ja przez ostatnie, co najmniej, 10  lat miałam w sobie wiele wyrozumiałości do lekarzy tutejszego ośrodka i lojalności wobec koleżanki lekarki jako pacjent jej ośrodka, za "leczenie" którego zbierała forsę

To wszystko spowodowało, że się zdecydowałam. Nie chcę mieć nic wspólnego z tutejszymi lekarzami, z tutejszym ośrodkiem, NEVER!

Środa

Jaskół  był w ośrodku w trzeciej wsi, złożył deklarację, po czym dowiedział się, że może już zaraz wejść do gabinetu.

KOSMOS.

Czwartek

Decyduję się zajechać do trzeciej wsi i również złożyć deklarację.

Wchodzę do poczekalni. Dosyć sporo ludzi, wszyscy w maseczkach, dystansu zero. Podchodzę do recepcji i mówię, że chciałabym złożyć deklarację, by się leczyć u nich w ośrodku. Nie ma sprawy, dowód, PESEL. Deklarację wypełnia recepcjonistka, ja podpisuję wszystkie- biorę cały pakiet usług. Pani pyta, czy chcę od razu do lekarza. Patrzę na tłum ludzi.

- A nie, oni tylko do szczepienia- wejdą, doktor podpisze dokument, to trwa trzy minuty.- recepcjonistka rozwiewa moje wątpliwości.

- Dobrze, to ja pójdę do pani doktor, proszę mnie zarejestrować.

Czas oczekiwania na wejście do gabinetu- 30 minut (trzy osoby do leczenia, parę do szczepienia).

Wizyta w gabinecie- rzeczowa rozmowa, bez zbędnych długich wykładów na temat cudowności danego leku, skierowanie na niezbędne badania. Wszystko. Miałam również okazję poznać trochę panią doktor, ponieważ odebrała telefon i sposób rozmowy wiele mi o niej powiedział. Najważniejsze, że wysłuchała mnie do końca, wzięła pod uwagę moje sugestie  (to ja siebie obserwuję, znam swój organizm i moje obserwacje są tu ważne).

Potem poszłam do zabiegówki umówić termin pobrania krwi. Następne zaskoczenie- dwie młode sympatyczne pielęgniarki. 

W tutejszym pielęgniarka jest jedna, wspomaga recepcjonistkę- trzeba było ciągle czekać, by się człowiekiem zajęła. 

W nowym- trzy recepcjonistki, dwaj przyjmujący równolegle lekarze interniści i dwie pielęgniarki do dyspozycji. 

W tutejszym- rejestrowanie się na określoną godzinę, nieważne czy wizyta w ośrodku, czy teleporada. Na pacjenta 15 minut, co powoduje duże poślizgi, bo jednemu starczy 10 minut, inny potrzebuje nawet 20. minut. Przychodziłam na 10., a wchodziłam o 10. 30, albo 10. 45, do gabinetu. Ta sama ekipa pielęgniarek i lekarzy obsługuje dwa ośrodki, tylko recepcjonistki są, po jednej, w tym i tamtym.


Moja dotychczasowa pani doktor pracuje w tutejszym ośrodku w poniedziałki, środy od 8- 13, a teraz obcięto jej godziny przyjmowania o dwie covidowe, czyli miałam dostępu do  mojego lekarza w sumie 6 godzin. I nie miałam innego wyboru- większość godzin zapełnia  „były uczeń”, który jest po prostu mało kompetentny i sporo ludzi nie chce się u niego leczyć, w tym ja. Nie zanosi się też na zmianę tego lekarza- to swój, tutejszy i pewnie spolegliwy wobec władz NZOZ. Takich tu potrzebują, a pacjent się przecież dostosuje. To on ma potrzebę, nie lekarz.

Czy to nie absurd?

 

W nowym przychodzisz, kiedy chcesz (czas pracy 8- 15) rejestrujesz się i czekasz tyle czasu, ile potrzebują pacjenci przed tobą. Wizyty domowe w czasie pracy i chyba jak są umówione. Po południu widocznie nie trzeba przedłużać pracy, bo ośrodek pracuje od poniedziałku do piątku i pracują dwaj lekarze- każdy pacjent idzie do swojego i nie ma wielkich kolejek, rejestrowania na 7 dni przed wizytą lub odsyłania do drugiego ośrodka, jak w przypadku tutejszego  NZOZ.

 

Długi ten post, jednak ulało mi się, bo miałam już serdecznie dosyć tego lawirowania i niepewności, co znowu wykombinują, bym miała jakieś utrudnienie z możliwością leczenia się.

W nowym ośrodku czułam się, jak dawniej, kiedy dostęp do lekarza był dużo łatwiejszy. To są początki, mam nadzieje, że dobre wrażenie będzie mi towarzyszyć przez cały czas. Nie jestem super wymagająca. Wystarczy mi, by lekarz był dostępny, kiedy go potrzebuję i by mnie wysłuchał, a nie mądrzył się.

 

PS. Jaskół zadzwonił do NFZ i zapytał, jakie warunki powinien mieć ośrodek, by leczył covidowców. Coś mi się wydaje, że tutejszy NZOZ będzie miał kłopoty. Raz, że nie spełnia warunków sanitarnych, potrzebnych do tego typu działalności, dwa, że powołuje się na jakieś przepisy, ale nie podaje dokładnie jakie, trzy- ludzie się szybko zorientują, że im odcięto i  tak trudną drogę do lekarza.]

A to wszystko Kasa- BUBU- kasa…..

Szukałam, nie znalazłam ani w rozporządzeniach, ani w Ustawie informacji o jakichś godzinach covidowych. A zresztą, zamknęłam ten rozdział.

Uspokoiłam i będę się teraz przyglądać, jak cwaniactwo idzie na dno.

 

I jeszcze taka ciekawostka- być może to wiąże się z tzw. godzinami covidowymi w tutejszej poradni i nachalnym kierowaniem pacjentów na testy, bez ich przebadania najpierw.

 

„Ile otrzyma lekarz za kwalifikację pacjentów z COVID-19 do Domowej Opieki Medycznej?

49,58 zł - tyle otrzyma lekarz za kwalifikację pacjenta do programu Domowej Opieki Medycznej i jego monitoring w nim. NFZ opublikował zarządzenie, które wprowadza nowy produkt rozliczeniowy. Nowa regulacja obowiązuje od piątku, 4 lutego.

Chodzi o zarządzenie prezesa NFZ w sprawie zasad sprawozdawania oraz warunków rozliczania świadczeń opieki zdrowotnej związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19.

Dokument wprowadza nowy produkt rozliczeniowy, którego wycena została sporządzona przez Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji.

Jak czytamy w uzasadnieniu zarządzenia, wprowadzona zmiana ma na celu zapewnienie wsparcia i usprawnienie procesu leczenia zakażonych wirusem SARS-CoV-2, zakwalifikowanych do programu Domowej Opieki Medycznej (DOM). Wsparcie to polega na zachęceniu do włączenia i czynnego udziału poprzez regularny monitoring stanu zdrowia pacjentów biorących udział w programie (za pomocą danych uzyskiwanych są z pulsoksymetrów otrzymanych w ramach programu).

Zasady rozliczania nowego produktu rozliczeniowego

Za kwalifikacje do programu DOM i monitorowanie w nim pacjenta medyk otrzyma blisko 50 zł (49,58 zł). Warunek! Pacjent przez co najmniej 5 z 7 następujących po sobie dni w okresie izolacji, co najmniej dwa razy dziennie, dokona pomiaru za pośrednictwem pulsoksymetru otrzymanego w ramach programu DOM i wprowadzi dane do aplikacji DOM Doctor.

Wartość produktu obejmuje również: rejestrację pacjenta w programie, instrukcję dotyczącą konieczności badania pulsoksymetrem przez kolejnych 7 dni, a także sprawdzanie każdego dnia aktywności w aplikacji i ewentualną rozmowę z pacjentem w celu przypomnienia o dokonaniu badania pulsoksymetrem.

Przypomnijmy, pogram DOM ma na celu zdalne monitorowanie stanu zdrowia pacjentów. Program wykorzystuje pulsoksymetr jako narzędzie diagnostyczne i aplikację Domowa Opieka Medyczna do przekazywania i monitoringu danych pacjentów. 

Przepisy zarządzenia stosuje się do rozliczania świadczeń udzielanych od dnia 1 lutego 2022 r.”

Źródło: Puls Medycyny

https://pulsmedycyny.pl/lekarze-beda-wynagradzani-za-kwalifikacje-pacjentow-z-covid-19-do-domowej-opieki-medycznej-1140406


 

 

 

 

 

 

 

 

16 komentarzy:

  1. Madra decyzja! Jak czytam Twoj opis starej przychodni to czuje sie jakbym zyla w innym swiecie. Moj NZOZ jest w duzym miescie, ale nie ma problemu ani z teleporada( lekarza oddzwania tego samego dnia) ani z recepta, skierowaniem, testem przez telefon. Przychodnia pracuje normalnie, do swojego lekarza czasami trzeba poczekac-, jesli jest bardzo popularny, ale zawsze moze przyjac ktos inny. Mam chorobe przewlekla i caly czas robie badania raz w miesiacu plus wizyta, bo dawki moich lekow trzeba monitorowac.
    Mam nadzieje, ze w Twoim przypadku wreszcie bedzie normalnie:) Zdrowia zycze! Wierna Czytaczka

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja dopiero w tym nowym ośrodku zadałam sobie sprawę z tego, jak bardzo od normy odbiega praca w ośrodkach w naszej i sąsiedniej wsi. Do tej pory myślałam, ze większość ośrodków stosuje podobne metody pracy, bo przecież pandemia. Nic bardziej myślnego. Okazuje się, że przychodnie pracują normalnie, stosując tylko zalecane środki ostrożności.

      Dotychczas miałam problem ze skierowaniem na podstawowe badania. Każdy z lekarzy twierdził, że mogą robić tylko raz w roku, a ostatnio usłyszałam, że "nie, proszę pani, co dwa lata". Normalne to? Ale się upierałam i z wielką niechęcią wypisywano te skierowania. Każde badanie to koszty dla ośrodka, lepiej pacjentowi wmawiać, że nie trzeba tak często.

      Usuń
    2. Co miesiąc robię morfologie, proby watrobowe, profil lipidowy i tarczycowy- nie proszę, sam lekarz tego pilnuje. Na razie nie mam remisji, więc taka sytuacja trwa już półtora roku i nie jest dla przychodni, jak widać, żadnym problemem. Dobrze, że się przeniosłaś.
      Wierna Czytaczka

      Usuń
    3. Myślę, że teraz już też nie będziemy mieli problemów z przychodnią. Ciekawa jestem, co ludzie we wsi będą mówili. Czy taki stan tutaj się utrzyma.
      Życzę Ci dużo zdrowia i bardzo dobrych wyników.

      Usuń
  2. Jak widać wiele problemów w służbie zdrowia jest zależnych od ludzi i organizacji w ośrodkach. Zadziwia mnie opór środowiska medycznego dotycząca nowych rozporządzeń opieki nad ludźmi zakażonymi.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To znaczy? Ten opór środowiska medycznego, coś nie zrozumiałam w Twojej wypowiedzi.

      Usuń
  3. Nie wiadomo czy śmiać się, czy płakać, na pewno poczuć ulgę, ze nie dolega człowiekowi nic poważnego!
    Ostatnio lekarz z przypadku, bo mojej nie było, zapisał mi lek, którego nie wzięłam po przeczytaniu ulotki. Po odebraniu wyników badań miał zadzwonić, nie zrobił tego, wiec poprosiłam w recepcji o ksero wyników, tak dla siebie...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No waśnie, jakoś teraz mniej ufam lekarzom niż dawniej. Ale nie miałam pojęcia, ze tutejsza przychodnia tak odbiega od innych. Chodziłam doraźnie, rzadko, robiłam badania raz do roku. Ale ostatnio byłam w innej, specjalistycznej i już zaskoczyło mnie to, że zarejestrowałam się od razu, a od momentu zarejestrowania się, do momentu opuszczenia gabinetu lekarza po poradzie minęło niecałe 20 minut.
      Ta, do której się przeniosłam, też jest "normalna". To ja, po doświadczeniach z tutejszą, pytałam jak głupia o najbardziej normalne na świecie rzeczy.

      Usuń
  4. A, teraz rozumiem godziny covidowe. Bardzo to dziwne... Dobrze, że się pożegnałaś z przychodnią.
    U mniej jest zupełnie inaczej: kiedyś byłam dość poważnie chora, dostałam leki, a po miesiącu poprosiłam o powtórzenie. Pani doktor zadzwoniła wówczas do mnie sama, z własnej inicjatywy, bo chciała się upewnić, że leczenie pomogło i stanęłam na nogi... Przepraszała mnie, że tak bez uprzedzenia.
    I to jest dla mnie prawdziwy lekarz rodzinny :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ta moja to więcej czasu poświęcała na wykład np. o cholesterolu i zatorach, niż na zastanowienie się nad sposobem leczenia. Najgorsze, że skierowania na badania trzeba było wręcz wymuszać. No i działała z jakimś roztargnieniem tak, jak opisałam.
      Mam nadzieję, że ta, u której teraz się leczę, będzie OK. Zresztą, ja już u niej byłam, bo jest laryngologiem ( II specjalność) i wtedy wyleczyła mnie bardzo szybko.

      Usuń
  5. wiesz, ja też muszę zmienić moją...to co odpierniczyli w trakcie mojego covida, to był dla mnie oczywisty koniec współpracy, poza tym o wszystko muszę zabiegać, prosić jakby jakaś łaska... no i dziś jestem chora a pni doktor mnie przyjmie za tydzień... noż kra mac.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Z jednej strony lekarze w szpitalach, zaharowani, przemęczeni, z drugiej strony lekarze POZ. Oczywiście nie należy generalizować,bo sama się przekonałam, że ten drugi POZ działa na razie tak, jakby covida nie było. Mnie wkurzył ten wywieszony list. To, że brakuje lekarzy, to prawda, ale w tutejszym ośrodku pod tym względem nic się nie zmieniło, a lekarzy brakuje głównie w szpitalach. Ale, jak pani kierownik zatrudnia minimum na zasadzie- pacjent i tak się dostosuje, to wywieszenie takiego listu jest bezczelnością. I w dodatku obcięła godziny jedynej sensownej lekarce, a dołożyła godziny covidowe, czyli wyłączyła na te godziny dostepo do ośrodka i lekarza.

      Usuń
  6. Jaskółko! Dobrze, ze ucieklas! Ja szykuję się do powrotu do miasta i jedyne, czego sie obawiam, to to, ze nie znajde takiego rodzinnego, jak nasz wiejski🤔

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Może będzie lepiej- jest więcej możliwości, większy wybór przychodni w mieście? Nie zawsze jest dobrze, by ten sam lekarz leczył np 20 lat. Czasem dobrze, by zobaczył całą sprawę ktoś inny. Życzę Ci jak najlepszego lekarza:)

      Usuń
  7. Też się przeniosłam, bo szlag mnie trafiał, że musiałam tydzień czekać na wizytę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Żałuje, ze nie zrobiłam tego wcześniej. Zaoszczędziłabym sobie nerwów, a i pewnie leczenie przebiegło by szybciej.

      Usuń