Noworoczne uszczelnianie

Nowy rok zaczął się od uszczelniania. Rudas widać poczuł potrzebę, by swoje gniazdo naprawić i przygotować do ewentualnych mrozów. Pocieszna jest ta wiewióreczka, kiedy tak pracowicie upycha kłęby trawy w pyszczku, a przecież to dla niej bardzo poważna czynność- zabrać jak najwięcej materiału, by nie ganiać nadmiernie.

Nagrałam filmiki i jak zawsze nie są one doskonałej jakości, ale chyba nie o to chodzi. Nie jestem zawodowym operatorem kamery, łapię takie sceny w przelocie i często filmuję przez szybę. W dodatku nagrywają się odgłosy z domu.

Ale chcę się z Wami podzielić kawałkiem naszego ogrodowego świata, w którym mnóstwo fajnych rzeczy się dzieje, a które to często nie są przez nas zauważone. To niech chociaż te filmy coś z niego pokażą.

***

Zaczęło się jak zawsze banalnie. Lubię podchodzić, od czasu do czasu, do okna lub drzwi balkonowych, by sobie popatrzeć na ogród. Nie ukrywam, że szczególnie wypatruję rudasów, które często się blisko domu kręcą.

Tym razem też tak było. Zauważyłam ją na kopcu rozsączającym. Drapała łapkami ziemię. Myślałam, że albo wykopuje, albo zakopuje orzech. No to łap za aparat i nagrywam. A ona zaczyna wyszarpywać sucha trawę i upychać ją sobie w pyszczorku. 

Napchała pełen pyszczek trawy i pobiegła do gniazda. Wiedziałam, że chodzi o uszczelnianie  lub budowę gniazda, bo akcję z korą na gniazdo już przerabialiśmy. Wtedy ospałowała z kory parę gałęzi lipy. Mżna sobie obejrzeć filmik i zdjęcia w tym poście

Tym razem padło na trawę. Postanowiła uszczelnić gniazdo, ale które? W pobliżu domu jest ich kilka. Poczekałam na jej powrót. Zaczęłam filmować i.... aparat się rozładował. OK, odczekałam następną rundę rwania trawy, galopek w stronę któregoś gniazda i sfilmowałam ją, starym aparatem,  w kolejnej akcji (jak to dobrze, że zawsze pod ręką jest jeden z nich).

Na tym filmie widać, że namierzyłam gdzie to gniazdo się znajduje. Nie przyszło by mi do głowy, iż wybierze takie miejsce. No cóż, ona wie lepiej, gdzie jej bezpiecznie.

Na trzecim filmie wdrapuje się na krzak dzikiego bzu, rosnący przed tarasem i namiętnie coś wyszarpuje. To resztki opuszczonego gniazda ptasiego. Zmyślny rudas nawet takie suchelce potrafi wykorzystać.

Nakręciłam te trzy filmy i doszłam do wniosku, że wystarczy. Zresztą nie pojawiła się więcej, chociaż czekałam już bez zamiaru filmowania.

Pięknie rozpoczął się ten rok- od takich fajnych, spokojnych obrazków, w pogodnym nastroju, kojąco. Cokolwiek się na świecie poza ogrodem dzieje, wiewiórki i tak robią swoje, dostarczając nam radości.

Wszystkiego dobrego w nowym roku i dużo wspaniałego zdrowia, a reszta sama się ułoży.