"Trzej jeźdźcy apokalipsy"

Pierwsze nawałnice, które zalały Bielsko- Białą, ominęły nas szerokim łukiem. Ucierpiały wtedy jeszcze Racibórz oraz Rybnik, a powiat cieszyński ogłosił alarm przeciwpowodziowy- wody w Olzie oraz  w  Wiśle szły wysoko.

Nawałnica, która przeszła w czwartek również nas ominęła- ucierpiała mocno Pszczyna i okoliczne wioski. Wczorajsza poranna nawałnica dopadła nas. O 8 rano przybyli nad nasz ogród „trzej jeźdźcy apokalipsy”- wyładowania (dosyć liche i odlegle), ogromna wichura oraz ulewa, jakiej dawno nie widziałam- niesione porywami wiatru ściany wody. Trwało to chyba z pół godziny, po czym przeszło w spokojny deszcz, a w południe zaczęło się przejaśniać i wyjrzało słońce.

Filmy kręciłam, kiedy wszystko hulało na dobre- bałam się wystawić głowę za tarasowe drzwi, w końcu zrobiłam to, ale miałam wielkiego pietra, że zaraz huknie, a tego tygryski bardzo nie lubią.

 

Wichura narobiła szkód w lasku u siostry- złamała konar orzecha, wykręciła konar tulipanowca i złamała wierzchołek dorodnego modrzewia- drzewa rosną w ogrodzie za płotem, jednak te nieszczęsne połamane  ich szczątki przewiało na naszą stronę. Mamy teraz zatarasowaną jedną miedzę i lekko nadwyrężony płot. Jak na taką wichurę, straty i tak niewielkie. 

 

 

Szkoda tulipanowca- na połamanych gałęziach jest mnóstwo zielonych pąków, miał zamiar kwitnąć obficie. 

 

Deszcz przetrzepał solidnie morwę- pod nią dywan z owoców, na których dzisiaj siedzi chyba parę uli pszczół oraz mnóstwo motyli rusałek pawików. Pachnie, brzęczy i podle puszcza soki pod butami- ech, takie marnotrawstwo, niestety nie do uratowania.

Katalpa straciła swoje piękne kwiaty- nie robiłam jej zdjęć w tym stanie. zamieszczę takie z pełnego jej rozkwitu, czyli z przed 5 dni.

Najgroźniejsze dla naszego ogrodu są burze i wichury ze wschodu, jednak te pojawiają się rzadko. Większość nawałnic idzie od zachodu oraz południowego zachodu i na pierwszej linii napotyka drzewa w lasku siostry- one chronią nasz lasek. I tak się stało wczoraj. Takie burze zdarzają się u nas stosunkowo rzadko- jak już nie raz pisałam- leci wał burzowych chmur od zachodu prosto na nas i zdaje się, że będziemy mieli burzowe piekiełko a przed Karwiną burzowe chmury rozdzielają się- jedne idą na północ, drugie na południowy wschód i tworzy się korytarz, powiedzmy, ciszy, w którym my jesteśmy. Burza jest nad Cieszynem, burza jest nad Jastrzębiem, a u nas ledwo kilka kropel spadnie. Taki mamy, panie, klimat. Dziwny, ale mnie on cieszy.

Taras

Przy umawianiu terminu remontu jakoś wbiło nam się do głów, że druga połowa czerwca oznacza „17 VI wchodzimy  w robotę”. Przed 17 czekamy na telefon od majstra a tu cisza. W poniedziałek cicho, głucho- Jaskół dzwoni wieczorem do pana i słyszy, że jemu się terminy gdzie indziej przesunęły i przed początkiem lipca raczej się nie pojawią. Myślę sobie- mam to w nosie, ileż można czekać, przez ostatnie 20 lat taras się sypał, ratowaliśmy się przed nanoszeniem do pokoju żwirku i cementu kładąc wykładzinę na nim, schodki kruszyły się a jakoś przeżyliśmy, to i teraz przeżyjemy. W końcu nie taras jest najważniejszy. Jednak jest mi przykro i smutno, kolejne przesuwki, uniki, motanie. Po chwili dzwoni majster i mówi, że on tak nie potrafi, nie chce zawodzić klientów, przyjdą pod koniec miesiąca w piątek, skują co trzeba, zaizolują, a potem w miarę wolnego będą robić resztę. Zobaczymy.

Zakładki wykończyłam (w końcu). Wyhaftowałam w marcu i włożyłam do szafki, bo mi się znudziły. Teraz je zszyłam i są do gotowe do pójścia w świat.