Zero losowych prowokacji

 

Nie chcę pamiętać, jak wyglądał mój 13 grudnia tamtego roku. Wiem tylko, że ja już i tak bardzo dorosła (po przejściach) musiałam jeszcze bardziej i błyskawicznie dorosnąć. Nie da się zapomnieć, nie chcę pamiętać, ale osad został na całe życie. 

 Dzisiaj, nie dość, że 13, to w  dodatku jest piątek. No i złamałam się, postanowiłam to wziąć pod uwagę, chociaż nie jestem specjalnie przesądna. Miałam sprzątać „na wysokościach”- odkurzać półki z książkami, myć wierzchy półek w kuchni, a to wymaga łażenia po drabinie. Odpuściłam, nie potrzeba mi złamanej nogi, zwichniętej ręki potrzaskanego kręgosłupa. Dzisiaj zero losowych prowokacji.

 Ale… ten upiorny przestępczy oraz Prawa M., nie dają o sobie zapomnieć. Przedwczoraj, na parkingu przed sklepem, cofał samochód z wysięgnikiem. Cofał…cofał i tylko przytomność Młodych, którzy widzieli manewry z okna na piętrze, uchroniła nas przed kolejną katastrofą w postaci zerwanego kabla do sklepu. Cała się rozdygotałam na myśl, że mogło kogoś porazić, w sklepie zabraknie prądu itp., a tu najgorętszy handlowy czas nastał.

 A wczoraj zepsuła się waga, na której rozważamy towar na detal. Dobrze, że mamy drugą ( czasem ważymy na 4 ręce), bo trzeba by było piorunem szukać nowej. I tak trzeba kupić drugą, ale przynajmniej nie na cito.

Dzisiaj przemiłe spotkanie z koleżanką z LO. Taka fajna dziewczyna bez zadęcia, uśmiechnięta, bez wścibstwa i nachalności. Biła z niej dobra energia no i zrobiła mi dzień.. 

Skończyłam tkać gobelin. Nazwałam go "Niebieskie drzewa". Miałam inspirację, która okazała faktycznie tylko inspiracją. Jak to u mnie bywa „inspiracja” została przemodelowana w całości. Dodatkowo mój projekt (rysunek, według którego miałam tkać i który podpięłam pod osnowę), w trakcie tkania był cały czas modyfikowany- głównie tła były zmieniane (kształty) i ich kolorystyka. Drzewa pozostały takie, jak na rysunku- niebieskie. Ten kolor drzew mnie zachwycił  i miały pozostać właśnie takie- niebieskie.  Dorysowałam jeszcze inne drzewa, by gobelin był większy.

 Nie uniknęłam błędu- nie miałam pojęcia, że ułożenie wzoru w stosunku do nici osnowy jest takie ważne i wpłynie na kształty elementów.  Źle umieściłam wzór- zamiast pionowo do osnowy („na boku”), umieściłam go tak, jak miał wyglądać kilim po utkaniu no i drzewa mają boki „proste” zamiast obłe. No nic, ale „ja się uczę, cały czas się uczę, bo ja się uczę proszę państwa”, więc wyciągnęłam wnioski i wdrożę je podczas tkania następnego gobelinu. Wielkość gobelinu: 37x58 centymetrów.

Jeszcze na ramie.

I ukończony, leżący  na stole- muszę kupić listewkę, by go powiesić na ścianie.

Teraz tkam kilimek w ramach upłynniania włóczek fantazyjnych. Kilimki tka się prosto, bo główny wzór to paski (gobeliny to tkane obrazy).

Harlem- jeden z moich ulubionych polskich  zespołów.