A tymczasem....pierdółki pocieszajki.

 Barania Góra- styczeń 2025 (zdjęcie zrobiła Młoda)

Nowy rok zaczął się od drobnych rzeczy, cieszących na już i na dłużej.

Jest 16,30- patrzę przez okno, a za nim jeszcze jasno mimo nisko zawieszonych na niebie, burych ciężkich chmur z deszczem. I to jest pierwsza pocieszajka. Nie da się ukryć, dnia nam przybywa. Rano szybciej wschodzi słońce, po południu dłużej jest jasno.

Beza ma wyleczone ucho. Na razie nie zakraplamy, mamy obserwować. I to jest druga pocieszajka.

Kończę tkać następny… no nie wiem jak to coś nazwać, bo to nie jest typowy gobelin, nie jest to kilimek, na chodniczek też to nie wygląda… chociaż nie, wygląda jak chodniczek, ale nim nie jest. Nazwa „tkanina’ nie pasuje mi do tego w ogóle. W każdym razie jest to kolejny „utkanek”- część do planowanego tkanego parawanu, który będzie chronił, na tarasie, przed wiatrem. „Utkanki” są ubite, gęste, o przeleceniu przez nie mocnego wiatru nie ma mowy. A jeszcze całość zostanie podszyta „podszewką”. Co cieszy? Ano, że tego kończę, natomiast w głowie mam już następny- dzieje się.

Dosyć duża pocieszajka przyszła dzisiaj w południe. Jaskół zażyczył sobie małego ekspresu do kawy. Ja kawoszem nie jestem. Najbardziej mi smakuje czarna kawa plujka, sypana, parzona po studencku, z mlekiem bez cukru- fusy, zalegając na języku,  dodają jej uroczego posmaku.😜

Jaskół lubi różne rodzaje kawy i to głównie on będzie korzystał z tego ekspresu. Ale przecież musiała nastąpić inauguracja tego ustrojstwa. Zażyczyłam sobie cappuccino w filiżance. Teraz już wiem, że pozostawienie filiżanek, w pięknym zielonym kolorze, miało sens- inne komplety poszły między ludzi. 

Wszystko tak, jak powinno być po wsiowemu😄😄😄- witrynka, szkło, tyle, że nie w pjyknej izbie i książki tutaj nie pasują (powinny być kryształowe kieliszki i taka sama cukiernica), ale zielone filiżanki są. 

Są jeszcze filiżanki stare, po babci i mamie, one są raczej do herbaty (nie piję w nich herbaty, bo się jeszcze nie nauczyłam „odchylać paluszka” na „ę” i „ą”).

 

 Ekspres jest mały, jednorazowo parzy jedną filiżankę (szklankę itp.) kawy. Za to w komplecie z nim były pudełka z kapsułkami, z różnymi rodzajami kawy. Taki kuchenny gadżet, ale ja lubię mieć w domu różne urządzenia, ułatwiające  lub umilając życie. A i tak nie mamy jeszcze sporo innych urządzeń typu thermomix, megarobot, frytkownica, czy ja wiem, co jeszcze? O… spieniacz do kawy „na ten przykład”.  Tego wszystkiego raczej już nie kupię, jednak ciągle zastanawiam się nad robotem do mycia szyb. 

 Na ekspresie zakupy urządzeń domowych się nie skończyły. Do domu zawitał także mały karcher. Młodzi mają duży, a nam potrzebny był lekki, mały, który nadaje się do mycia samochodów, motocykla, tarasu tudzież prania dywaników oraz chodnika dywanowego. Jeszcze siedzi w pudełku, ale jak dojdą dodatkowe części, wypróbujemy jego przydatność. 

 Po dosyć ciężkiej- chodzi o  życiowe wyczyny i charakterek bohatera, a nie sposób jej opisania (to bardzo dobra książka, mnóstwo interesujących faktów zawiera)- biografii Witkiewicza, musiałam przeczytać coś „głupiego”. Padło na Rogozińskiego.

Skończyłam czytać jego komediowy kryminał lub, jak kto woli, komedię kryminalną, ale takie to było płytkie i szybkie w czytaniu, że nawet tytułu nie zapamiętałam. Jakiś „kochanek” się w nim plątał (już nie sprawdzę, książka poszła „do koników” na kiermasz). Fajnie się czyta, można się uśmiać, ale przeze mnie przeleciało migiem. Są w domu jeszcze trzy tomy kryminałów Rogozińskiego z teściowymi w roli głównej, jednak te muszą poczekać. 

Teraz czytam trzytomowy kryminał ze „schroniskiem” w tytule. To jakby saga o dziejach trzech schronisk w Karkonoszach. Dobrze się czyta, fabuła ciekawa, dużo faktów historycznych, dużo ciekawostek o Karkonoszach. 

Dalej mam awersję do oglądania jakichkolwiek filmów. Jedyne, co mogę oglądać to sport. Nie rozumiem tego mojego zniechęcenia filmami, przecież kiedyś tam, w dalekiej przeszłości, kiedy jeszcze mamuty biegały po globie, kończyłam na studiach fakultet pt. „Film” i oglądanie filmów było moją pasją. Coś gdzieś na przestrzeni tych „wieków’ nie pykło, nawet nie wiem, gdzie przyczyny szukać. Przeczytałam, jak przebiegała gala „Złotych Globów”, kto zdobył nagrody. Tyle.

" Chciałbym zmienić świat,

 ale nie wiem, co zrobić,

 więc zostawiam to tobie..." 

 

Chciałbym zmienić świat
Ale nie wiem co zrobić
Więc zostawiam to tobie

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,ten_years_after,i_d_love_to_change_the_world.html

Chciałbym zmienić świat
Ale nie wiem co zrobić
Więc zostawiam to tobie

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,ten_years_after,i_d_love_to_change_the_world.html

Chciałbym zmienić świat
Ale nie wiem co zrobić
Więc zostawiam to tobie

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,ten_years_after,i_d_love_to_change_the_world.html