Steczkowska tu, Steczkowska tam, czyli uciekamy od stresu przedwyborczego.

 

Zazwyczaj nie oglądam Konkursu Eurowizji, ale w tym roku, by uciec od giełdy wyborczej, przesłuchałam kilkanaście piosenek. Impulsem do zainteresowania się tegorocznym konkursem, był również występ Steczkowskiej, którą bardzo cenię jako piosenkarkę.

To, co napisałam, to są moje wrażenie i spostrzeżenia na temat piosenki „Gaja”, którą zaśpiewała na tymże konkursie.

 Znalazła się w finałowej dwudziestce, ale ja jej nie wróżę pierwszego miejsca. Może inaczej- życzę jej pierwszego miejsca, niemniej moimi faworytkami są inne piosenki- Albania, jest świetna „na już”, a wyobraźcie sobie tę piosenkę w oprawie takiej, jaką ma „Gaja”- rewelka mogła być, oprotestowany Izrael oraz  Francja. Reszta, to wg mnie taka sobie, nie odbiegająca od utworów, przedstawianych dotychczas, na tym konkursie.

Steczkowska tu, Steczkowska tam, wszędzie Steczkowska, „Otwieram lodówkę” - Steczkowska, zaglądam do telefonu- Steczkowska, na każdym kanale informacyjnym z boku reklama Steczkowskiej na Eurowizji. 

Miesiąc temu pierwszy raz wysłuchałam i stwierdziłam, że fajna piosenka, oprawa dynamiczna, może być. Jednak od początku piosenka wydała mi się za hałaśliwa, te przeciągnięcia wokalne do granic możliwości, co wydawało się dynamitem, potem zaczęło męczyć.

Za każdym razem, słuchając tej piosenki, dochodziłam do coraz nowszych spostrzeżeń, niestety na niekorzyść i Steczkowskiej, i utworu.

Na początku „Gaja” ciągle kojarzyła mi się z innym utworem. W końcu zajarzyłam- Madonna i zespół Gogol Bordello. Nie chodzi o całe piosenki, tylko ich fragmenty. W tych dwóch utworach zszedł mi się rytm- taki bardziej bałkański, a może nawet hinduski oraz wstawki Gogol Bordello (choćby skrzypce). Skojarzenia dosyć odległe, bo utwory naprawdę są bardzo różne, a jednak ciągle mi się nasuwają. Może ta żywiołowość, może charakter niektórych momentów w obu utworach. W pierwszej wersji "Gai", pod koniec utworu, było też takie cygańskie "dadadam, dadadam", ale już tego nagrania nie znalazłam. No nie wiem...

Na szczęście na koncercie Eurowizji, w „Gai”, tylko skrzypce się ostały.

Sam początek utworu przypomina przebój Brodki „Sadza”. Spokojna „deklamacja”, a potem przejście do linii melodycznej. Posłuchajcie całego utworu- wiele elementów jest bardzo podobnych.

 Ale słowa w „Gai”  dziwnie napuszone, górnolotne, nadęte…Nie bardzo wiadomo do czego je odnieść. Tak naprawdę, to do teraz nie bardzo wiem, o czym ona śpiewa, jaki jest przekaz tej piosenki w tak minimalnym zasobie słów. Gdzie ta słowiańskość?

Taniec zespołu, choreografia zresztą też nie powala. Chciałoby się rzec: „Ale to już było”, bo co i rusz wokół solistek oraz solistów tańczą takie zespoły (choćby podczas piosenki wspomnianej tu Madonny) i nawet figury się powtarzają- ruchy rąk, układ kroków, wygibasy, jakieś skłony, tarzanie się wokół solistki…. Brrrrrrrrr…..

No i stroje- skóry powycinane tu i ówdzie, obcisłe, długie paseczki wirujące, buty- kozaki wysokie- nic nowego, raczej powtarzające się plagiatowanie ubiorów scenicznych. Nawet czernione twarze tancerzy musiały być, bo przecież bez tego nie dałoby się. A czy przypadkiem słowiańskość nie kojarzy się bardzie z białymi sukniami i w ten deseń? Wiem, wiem, Steczkowska demonstruje w tej piosence siłę kobiet, siłę Ziemi (Gai), a to wręcz trzeba pokazać w strojach ze skóry, obcisłych, wrzynających się w ciało, z "gladiatorskimi" paskami na męskich torsach i wycięciami na biodrach kobiecych. Bez tego ani rusz.

Dykcja- po polsku Steczkowska śpiewa wyraźnie, co nie jest trudne, bo początek utworu jest bardziej recytowany, ale i tutaj mam wrażenie, jakby cedziła słowa przez zęby, zwłaszcza na początku zwrotki. I ta dziwna maniera u współczesnych solistek- śpiew gardłowy (????), nie wiem, jak to nazwać.

 Angielski Steczkowskiej? Niestety, zlewają się słowa, nieciekawie to 

wychodzi. Tłumaczenie też udziwnione. „Nazywam się Gaja” po polsku, 

po angielsku „Call me Gaia”, co jednak zmienia sens przekazu. 

Spróbowałam podłożyć „My name is Gaia” i też w rytmie się zmieściło.

Czepiam się? Czepiam, no to dalej w ten deseń jedziemy.

Przesłuchałam „Gaję” kilka razy i mam jakiś przesyt. Przesyt formy nad treścią. Przesyt zbyt mocno akcentowanego rytmu- nawiasem bałkańskiego lub bardziej hinduskiego niż słowiańskiego, a właśnie słowiańskość deklaruje Steczkowska przedstawiając utwór. Czy jest jakaś ekstra muzyka słowiańska ( zespół łotewski chyba taką zaprezentował)?

Zmęczona słuchaniem byłam, za każdym razem, już w połowie. Za dużo tych wysokich tonów, za dużo tych szybko zmieniających się scen, za dużo tej potęgi brzmienia. No i co tu dużo mówić, rytm jednostajny, też był męczący. Poza tym, po co te słowa mocy, wykrzyczane z takim natężeniu, że aż trąciło to śmiesznością. Momentami bałam się, że pod siłą wykonania utworu, scena zawali się z hukiem, a Steczkowskiej popękają paseczki ze skóry w kostiumie.

Atuty? Steczkowska ma fenomenalny głos i wykorzystała go w każdej minucie piosenki. Figura Steczkowskiej w tych skórach- cudo, taniec i kondycja- rewelacja. Utwór wykonany perfekcyjnie od początku do końca. I tylko tyle.

Poza tym, Steczkowska profesjonalnie reklamuje się tam na miejscu- wywiady, jakieś scenki (czasem nachalne), słówka do słuchaczy i to działa, ale ja mam jej serdecznie dosyć. 

Chociaż z drugiej strony, jest to chyba najlepsza dotychczasowa prezentacja polskiego utworu na Eurowizji, taki prawdziwe Show na efekt WOW! Zobaczymy, czy wypali.

I na koniec wysłuchajcie tego utworu. No i po co było siebie samą plagiatować. Czy nie należało tej piosenki zgłosić na Eurowizję? 

  

A tu recenzja nowego albumu Steczkowskiej, w którym znajdują się  obie, bardzo, bardzo podobnie do siebie piosenki: „Gaja” oraz „WITCH Tarohoro”

„Album WITCH TAROHORO Justyny Steczkowskiej to muzyczna podróż, która łączy w sobie elementy mitologii słowiańskiej, duchowości i natury tworząc bogaty kontekst do refleksji nad relacją człowieka z naturą, kosmosem i duchowością.

Album eksploruje idee mistycyzmu i duchowych więzi, które łączą człowieka z otaczającym go światem. Artystka wykorzystując swoje wyjątkowe umiejętności wokalne, przenosi słuchaczy w atmosferę pełną, niezwykłych, emocji i głębokich refleksji. Przesłanie albumu to afirmacja duchowości i poszukiwanie harmonii w życiu codziennym poprzez głębsze połączenie z otaczającym nas światem. To też próba opowiedzenia o człowieku w kontekście nie tylko otaczającego nas świata, ale też wszechświata.

 Jak mówi sama artystka:

„Pojedyncze krople tworzą rzeki, jeziora, oceany, pojedynczy ludzie tworzą rodziny, narody, cywilizację. Każda kropla jest ważna. Każdy z nas jest ważny. Razem możemy stać się odradzającym czystym oceanem życia, w którym będą przeglądały się kolejne pokolenia… Chcę, żeby ta płyta i jej dźwięki były dla Was jak krople drążące skałę w nas samych przypominając nam o tym kim jesteśmy w kontekście nie tylko natury i świata, ale też WSZECHŚWIATA…”

https://www.empik.com/witch-tarohoro-steczkowska-justyna,p1557993948,muzyka-p#DetailedData

PS. 18 V po zakończeniu konkursu

Steczkowska dopiero na 14 miejscu. Nawet mnie to dziwi. Uważałam, że zajmie może 5 lub 6 miejsce, a tu niespodzianka, raczej niemiła- 14 miejsce. No i oczywiście, jak to Polacy- niesprawiedliwe! Komisja Steczkowską okradła!

Nie okradła i ni niesprawiedliwie- po prostu tak zadecydowali widzowie, a komisja dodała swoje punkty. Proste.